روزی که ژاپنی‌ها به ایرانی‌ها حسادت کردند / روایت رسانه ژاپنی از درخواست ترامپ از ایران

 علی علیزاده فعال رسانه‌ای مقیم لندن در اینستاگرام خود نوشت:
درست است تولید ناخالص ملی ژاپن ده برابر ایران است اما مطمئنم ژاپنی‌های بسیاری امروز حسرت ایرانیان را خوردند. ژاپنی که بعد از هفتاد و پنج سال هنوز در اشغال رسمی بیست و سه پایگاه نظامی آمریکا و پنجاه هزار سرباز و پرسنل آمریکایی است.

سربازانی که‌ در هفتاد وپنج سال گذشته بارها مردم ژاپن خواهان خروجشان از خاک این کشور شده‌ و راه به جایی نبرده‌اند. سربازانی که حتی وقتی به زنان زاپنی تجاوز کرده‌اند (و این امری عادی در این سالها بوده) در داخل ژاپن محاکمه نشده‌ و به آمریکا بازگردانده شده‌اند.
یعنی همان قانون تحقیرآمیز کاپیتولاسیون. ژاپنی که نه تنها هنوز جرات یک‌کلمه نقد جنایات آمریکا در جنگ دوم جهانی یا رفتار توهین آمیز نظامیانش با مردم این کشور را ندارد بلکه مجبور شده بارها از آمریکا معذرت هم بخواهد. مطمئنم ژاپنی‌های بسیاری امروز حسرت خوردند.
مطمئنم آرزو داشتند رهبر آنها هم جای پادویی و پیامرسانی برای آمریکا، میتوانست صدای استقلال ملتش بشود و میتوانست ترامپ را اینگونه صریح تحقیر کند.
مطمئنم ژاپنی‌های بسیاری آرزو ‌داشتند رهبر آنها هم اگر نمیتوانست آمریکا را از منطقه شان اخراج کند، حداقل از داخل خاک خودشان بیرون کند. مطمئنم ژاپنی‌های بسیاری امروز آرزو کردند مثل ایرانیها به استقلال و عزت و شجاعت برسند.
پانوشت: این سالها زیباکلام‌ها، این واعظان بیدانش مذهب غرب-پرستی مدام با مقایسه ایران با ژاپن ما را تحقیر کرده‌اند. اما آنها هرگز به ما نگفته‌اند ژاپن در اشغال نظامی آمریکاست. این عکس که نقشه پایگاه‌های نظامی حال حاضر آمریکا در ژاپن است را باید جلویشان گذاشت.

محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت:
چرا رهبر انقلاب، پیغام ترامپ را نپذیرفتند و با بی اعتنایی با آن مواجه شدند؟ پیغام هایی از این دست، صرفا یک ادعا درباره آمادگی برای مذاکره و توافق هستند. چنین پیغامی را از کسی می توان پذیرفت که پیشاپیش، قول خود را با فعل خویش باطل و بی محتوا نکرده باشد.
ترامپ ابتدا در اردیبهشت 97، توافق موجود را که امضای 1+5 پای آن بود و به عنوان سند شورای امنیت به قطعنامه 2231 ضمیمه شده، باطل اعلام کرد و به تهدید اقتصادی و سیاسی روی آورد.
اطرافیان احمق او نیز همان زمان جوگیر شدند و گفتند کار جمهوری اسلامی را تابستان تمام می کنیم و ایرانی ها جشن چهل سالگی انقلاب خود را نمی بینند. (لافی که حالا از زبان شینزو آبه  انکار می کنند). نتیجه آن لاف، تودهنی کم سابقه ملت ایران در 22 بهمن 97 بود.

ترامپ، باز هم فراتر رفت. تهدید به حمله نظامی را روی میز گذاشت و ناوها را جا به جا کرد. اما هنوز سرگرم لاف گزاف بود، که انصار الله یمن درست پیش چشم آمریکایی ها، تاسیسات مهم نظامی و نفتی رژیم عربستان را منهدم کرد. آمریکا هم هیچ غلطی نتوانست بکند.
پس از آن بود که ترامپ و پمپئو ضمن حفظ تهدید، دست به دامن واسطه های عمانی و سوئیسی، و سپس آلمانی و ژاپنی شدند. پاسخ این روند روشن است: آمریکا هر غلطی را تصور می کرد می تواند، ترتیب داد. اما هیچ غلطی نتوانست بکند.
پاسخ به چنین روند مغشوشی، فقط بی اعتنایی و جدی نگرفتن ترامپ -چه به وقت تهدید و چه هنگام تطمیع و پیغام فرستادن- است. این تحقیر، نتیجه رفتار متفرعانه و در عین حال احمقانه خود آمریکاست. و الّا، نه وعده آنها برای کنار گذاشتن پروژه براندازی، کمترین اعتباری دارد. و نه وعده مذاکره برای حل مشکلات.

فرید ابراهیمی در کانال تلگرامی خود نوشت:
آبه: آمریکا قصد تغییر رژیم ایران را ندارد.
آقا: دروغ میگوید البته اگر هم میخواست، نمیتوانست.
آبه: آمریکا میخواهد ایران سلاح هسته ای نداشته باشد.
آقا: نمیسازیم، اما اگر میخواستیم آمریکا کاری نمیتوانست بکند.
اینه تفاوت "آقا" با دیگران.
ولذا فرمود: من دیپلمات نیستم، من انقلابی ام.