تاریخ انتشار
شنبه ۲۰ مهر ۱۳۹۸ ساعت ۰۲:۵۴
کد مطلب : ۴۱۳۸۳۱
نگاهی به حضور زنان در ورزشگاه آزادی؛
۱۸ مهر ۹۸، تونل ۴ / بازی دو سر برد برای ایران
۰
کبنا ؛«حالا شما زن‌ها هم میرین استادیوم می‌بینین چه خبره، هیچ خبری نیس. مطمئنم یه بار که برین دیگه نمیرین. پشیمون میشین. همش جوه» این جمله را راننده ای که مقصدش استادیوم آزادی است می‌گوید. جمله‌ای که بعد از آزاد شدن فروش بلیت استادیوم برای بانوان، بارها و بارها از زبان بسیاری مردان شنیده شد.
خیابان‌های تهران مثل همیشه پرترافیک است اما برخلاف دیگر بازی‌های ملی، نشانه‌ای از اینکه ساعتی بعد تیم ملی ایران مقابل کامبوج بازی می‌کند، نیست. خبری از موتورسواران پرچم به‌دوش نیست اما حال خیابان‌های اطراف استادیوم فرق می‌کند. دستفروش‌ها بساط پرچم، کلاه و دستبندها را پهن کرده‌اند. برخی به شیشه ماشین‌های در ترافیک مانده می‌زنند تا رنگ پرچم ایران را روی صورت تماشاگران نقاشی کنند. قیمت دو پرچمی که نقاشی می‌کنند ۱۰ هزار تومان است. ساندویچ‌‌فروش‌ها هم فلافل را ۱۵ هزار تومان می‌فروشند.
نیروهای انتظامی بارها پشت بلندگو تکرار می‌کنند که خانم‌ها جلوی در نایستند و با نشان دادن بلیت‌هایشان وارد مجموعه آزادی شوند.
داخل مجموعه، اتوبوس‌ها آماده‌اند تا ۳۵۰۰ زنی که بلیت بازی ایران - کامبوج را خریده‌اند به آزادی برسانند و اجازه نمی‌دهند صف طولانی شود. یکی از پلیس‌ها بارها از زنان بابت همکاری با نیروی انتظامی و یگان ویژه تشکر می‌کند.
کمی دورتر میز ضیافتی از هندوانه، شربت و خرما برای پذیرایی از زنانی که برای اولین بار قرار است یک بازی فوتبال رسمی را از نزدیک ببینند، چیده شده، کیسه زباله هم وسط صف گذاشته‌اند تا پوست هندوانه‌ها و لیوان‌های پلاستیکی را داخلش بیندازند. صف جلو می‌رود. دختربچه‌ای که همراه خواهرش و با یک بلیت وارد مجموعه شده‌اند با استرس زیاد قدم برمی‌دارد. تا به او می‌گویم نفس عمق بکش، بغضش می‌ترکد. می‌ترسد خواهرش را راه دهند و او بیرون بماند. برای دومین بار بلیت‌ها چک می‌شوند و هر دوی آنها در شلوغی‌ها سوار اتوبوس می‌شوند. به کسی اجازه نمی‌دهند از جلوی در تا جایگاه ورود زنان پیاده برود. یکی از مأموران می‌گوید برای امنیت خودتان این کار را کردیم.
صدای تشویق زنان یک لحظه هم در اتوبوس قطع نمی‌شود. اتوبوس جلوی تونل چهار ترمز می‌کند. برای سومین بار بلیت‌ها چک می‌شوند. بارکد بعضی از بلیت‌ها تا پنج بار هم جلوی دستگاه قرار می‌گیرد تا بتواند آن را بخواند و در آهنی تونل باز شود. مرحله بعدی بازرسی بدنی است. کوهی از بطری‌های آب معدنی جلوی بازرسان دپو شده است. در این قسمت اجازه عکاسی وجود ندارد. برای بازرسی بدنی سخت‌گیری زیادی نمی‌شود چون بیشتر بانوان با توجه به توصیه‌هایی که مردان در فضای مجازی داشتند، حتی کیف هم با خودشان نیاورده‌اند.
بعد از عبور از این جایگاه، زمینِ سبزرنگ آزادی پشت دیوارهای نم‌کشیده و پوسته‌پوسته پیدا می‌شود. بعضی از زنان با فریاد خوشحالی تا صندلی‌ها می دوند. کمتر کسی طبق شماره صندلی نشسته است.
نیروهای انتظامی همه جا مستقرند. لیدرهای زن با کاورهای نارنجی ایستاده‌اند تا تماشاگران را هدایت کنند.
صدای فریاد و تشویق از همان ابتدا بالاست. تمام عکاسان مطبوعاتی پشت به زمین بازی، دوربین‌هایشان را به سمت جایگاه بانوان گرفته‌اند. دو جایگاه دیگر را هم برای بانوان باز می‌کنند تا آنهایی که پشت در مانده‌اند، داخل شوند. با ورود ورزشکاران دو تیم صدای تشویق‌ها اوج می‌گیرد.
از بلندگوی ورزشگاه صدایی می‌گوید: خانم‌ها و آقایان ...
بازی شروع می‌شود، هیچکس توهین نمی‌کند، هیچ کس سنگ یا اشیای دیگری داخل زمین پرتاب نمی‌کند، هیچکس عقاید کسی را زیر سوال نمی‌برد، مادری که عکس فرزند شهیدش را روی صفحه موبایلش گذاشته در کنار دختر جوانی که لاک قرمز به ناخن‌هایش زده، همه و همه کنار هم نشسته‌اند تا بازی ملی کشورشان را از استادیوم ۱۰۰ هزار نفری آزادی ببینند. مردها هم، حتی آنهایی که با دختران و همسران خود آمده‌اند، کمی دورتر از جایگاه زنان، نحوه تشویق ایسلندی را به آنها یاد می‌دهند.
ورزشکاران با انرژی‌ای که از تماشاگران زن و مرد می‌گیرند، پشت سر هم گل می‌زنند و شادی‌شان را با هم به اشتراک می‌گذارند.
بین دو نیمه، بسیاری از بانوان صندلی‌هایشان را برای خریدن خوراکی ترک می‌کنند. بر خلاف آنکه می‌گفتند برای خرید از بوفه فقط پول نقد داشته باشید، بوفه‌ها مجهز به دستگاه کارتخوان هم هستند. آب معدنی‌های ورزشگاه هم با همه جا فرق دارند؛ بسته‌بندی‌های ساندیسی.
آزادی برای ورود بانوان هیچ چیز کم ندارد. حتی دستشویی‌ها هم به دستمال کاغذی مجهز شده‌اند البته سطل زباله نیست!
گرچه نمازخانه ورزشگاه کوچک است اما زنان زیادی به نوبت وارد آن می‌شوند و بعد از خواندن نماز، در جای خود می‌نشینند.
یکی از مأموران زن بعد از تذکر به تماشاگرانی که سیگار می‌کشند، پاشنه کفشش را که خوابانده، با اشاره نشانم می‌دهد و می‌گوید: «ببین. هشت ساعت است که سر پایم. بعضی خانم‌ها اصلا همکاری نمی‌کنند و توقع دارند دفعه بعد هم به استادیوم راهشان بدهند. سلامتی خودشان که اهمیت ندارد، فضای دستشویی را هم پر از دود سیگار کرده‌اند و سلامتی دیگران هم برایشان مهم نیست. تمام هیکلم بوی سیگار گرفته است.» همین جا حرفش را قطع می‌کند و به یکی از تماشاگران تذکر می‌دهد که حجابش را درست کند.
با شروع نیمه دوم دوباره صدای تشویق‌ها اوج می‌گیرد. با ضربه کریم انصاری‌فرد و گل هشتم به کامبوج، برخی تماشاگران با تیم کامبوجی که فقط یک تماشاگر دارد همدردی می‌کنند. یکی از تماشاگران به دوستش می‌گوید: «دیگه بسه، گناه دارن. بذارن یه گل هم کامبوجیا به ما بزنن!»
بعد از ۱۴ گلی که تیم ملی ایران به کامبوج می‌زند، ورزشکاران ایرانی نزدیک جایگاه بانوان می‌شوند و از آنها بابت تشویق تیم ملی تشکر می‌کنند.
زنان زباله‌هایشان را جمع می‌کنند و به امید ورود دوباره به آزادی، ورزشگاه را که به بهترین شکل انرژی‌شان را آنجا تخلیه کرده‌اند، ترک می‌کنند.
بیرون از ورزشگاه همه نوع وسیله نقلیه‌ای مهیاست تا بانوان را به صورت رایگان تا مترو برساند.
همه نسل‌ها از خردسال یک ساله گرفته تا آنهایی که با استادیوم آزادی همسن هستند، یکی از شهرستان و یکی با پای شکسته خودش را از کشور عمان به ایران رسانده تا آزادی در ۱۸ مهر ماه ۹۸ فقط شاهد یک بازی با ۱۴ گل نباشد بلکه مشارکت بالای اجتماعی یک جامعه را ببیند؛ جامعه‌ای که زنان آن توانستند فوتبال را در کنار مردان را تماشا کنند.
بازی دو سر برد برای ایران
رسانه‌های فوتبالی جهان به حضور تماشاگران زن ایرانی در بازی برابر کامبوج پرداختند و این بازی را به یک بازی دو سر برد برای ایران تشبیه کردند.
به گزارش ایسنا، تیم ملی فوتبال ایران توانست در دیداری آسان و یک طرفه به بردی پر گل دست یابد و رکوردهای خوبی از خود به جای بگذارد.
صفحه اینستاگرام کنفدراسیون فوتبال آسیا به این موضوع واکنش نشان داد و آن را اتفاقی خوب برای فوتبال ایران دانست.
بلیچر ریپورت هم نوشت بعد از ۴۰ سال زنان ایرانی این اجازه را به دست آوردند تا بازی تیم ملی فوتبال کشورشان را از نزدیک تماشا کنند.
ItaSportPress نوشت: ایران تاریخ‌سازی کرد. این دیدار یک بازی دو سر برد برای ایران بود. آنها هم به برد پرگلی برابر کامبوج دست یافتند و هم آنکه تماشاگران بانو ایرانی نیز در ورزشگاه بازی تیم ملی کشورشان را از نزدیک تماشا کردند.
گلوبو نوشت: از ۵ اکتبر ۱۹۸۱ که دو تیم استقلال و پرسپولیس برابر هم قرار گرفتند، ۳۸ سال می‌گذرد و در این مدت تماشاگران زن نتوانستند در ورزشگاه آزادی تیم ملی کشورشان را حمایت کنند ولی این روند در بازی برابر کامبوج به پایان رسید. هیچ قانون شفافی درباره ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه وجود ندارد ولی ایرانی‌ها که تمایل به تغییرات دارند و علاقه وافری نیز به فوتبال دارند توانستند به این اتفاق مهم دست یابند.
رویترز، آسوشیتدپرس و تی‌دی آلمان نیز به بررسی حضور زنان در ایران و همکاری خوب ایران با فیفا پرداختند که یکی از اتفاقات خوب فوتبالی جهان رخ داد.
گاردین در مقاله‌ای مفصل به این بحث پرداخت و از آینده حضور تماشاگران زن ایرانی در ورزشگاه نوشت.
بی‌بی‌سی و سی‌ان‌ان نیز در کنار آس اسپانیا از جشن هواداران زن ایرانی در آزادی خبر دادند که در یک روز تاریخی به وقوع پیوست و در آن تیم ملی ایران توانست برد پرگلی برابر کامبوج به دست بیاورد.
در گزارش نشریه اکیپ آمده است: پیروزی ایران برابر کامبوج تنها در زمین بازی به دست نیامد و در رابطه با برابری زنان و مردان نیز اتفاق مثبتی در ورزشگاه رخ داد و برای اولین بار زنان اجازه حضور در ورزشگاه را به دست آوردند تا یک برد دیگر برای ایران ثبت شود.
همچنین رسانه‌های دیگر از جمله لوموند فرانسه، بخش رسانه‌ای گاردین و شبکه‌های توئیتر رسانه‌های ورزشی دنیا نیز این اتفاق را بازتاب داده‌اند.
حضور زنان در ورزشگاه به نفع فوتبال ایران است
پیشکسوت فوتبال ایران هم می‌گوید پیروزی ایران برابر کامبوج می‌تواند شروع خوبی برای ملی‌پوشان باشد و روند رو به جلو این تیم را بهبود ببخشد.
محمد پنجعلی، پیشکسوت فوتبال ایران در گفت‌وگو با ایسنا، درباره پیروزی ۱۴ بر صفر ایران مقابل کامبوج در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر گفت: برد روحیه‌بخشی را از تیم ملی شاهد بودیم. به نظر من این پیروزی برای شروع می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد و ادامه اتفاقات خوبی را برای تیم ملی رقم بزند. تیم ملی در این بازی سراپا حمله‌ای بازی کرد اما باید در نظر گرفت که تیم ملی همیشه این طور بازی نمی‌کند و این مساله بستگی به تیم مقابلش دارد یعنی ایران نمی‌تواند این طور مقابل ژاپن بازی کند اما در کل این برد می‌تواند روند رو به جلو تیم ملی را بهبود ببخشد.او درباره عملکرد خط دفاع ایران مقابل کامبوج گفت: نمی‌شود الان ارزیابی کرد که تیم ملی در خط دفاعی خوب یا بد عمل می‌کند. تیمی که سراپا حلمه است موقعیت‌هایی را طبعا به حریف می‌دهد. صد درصد کادر فنی این مساله را زیر نظر دارد و درباره خط دفاع تیم ملی را برنامه‌ریزی و چشم‌انداز خود را مد نظر دارد. به نظر من در این رابطه، این بازی هیچ نگرانی ندارد. در هر حالت تیم ملی در این بازی از جوانب مختلف محک خورد و توانست تاکتیک‌های خود را مرور کند.
پنجعلی در ادامه گفت: تیم ملی برای ادامه راه خود باید هم نظر دفاع و هم از نظر حمله، تحت فشار بیشتری قرار بگیرد و با تیم‌های بزرگ‌تری دیدار داشته باشد تا عیار اصلی‌اش مشخص شود و بتواند کیفیت واقعی خود را ارزیابی کند. امیدوارم که در ادامه اتفاقات خوبی برای تیم ملی ایران رقم بخورد.
این پیشکسوت فوتبال ایران درباره بازی ایران مقابل بحرین در روز سه‌شنبه گفت: فکر نمی‌کنم مقابل بحرین کار سختی داشته باشیم. بحرین تیم درجه دوی آسیاست و هیچ وقت برای ما آنچنان دردسرساز نبوده است. به نظر من ما در این بازی می‌توانیم بدون هیچ مشکل خاصی سه امتیاز مورد نظر را به دست آوریم.
او درباره حضور زنان در استادیوم آزادی گفت: مهم‌ترین مساله بازی ایران مقابل کامبوج، حضور زنان در ورزشگاه آزادی بود. این اتفاق به نفع فوتبال ایران است و می‌تواند به نوعی فرهنگ‌سازی شود تا شاهد معضلات فرهنگی در استادیوم‌ها نباشیم. به نظر من این اتفاق باید زودتر رخ می‌داد. در این بازی که هیچ مساله خاصی پیش نیامد و همه چیز به خوبی پیش می‌رفت. حضور بانوان برای برای بازیکنان می‌تواند ایجاد انگیزه کند که مثلا مادر، خواهر یا نامزد بازیکن به استادیوم می‌آید و این موجب می‌شود فرد تلاش و روحیه بهتری در میدان بازی داشته باشد.
حضور زنان در استادیوم، انگیزه بازیکنان را بالا برد
یک پیشکسوت فوتبال ایران هم می‌گوید حضور زنان در استادیوم تاثیر قابل توجهی در روحیه و تلاش بازیکنان در زمین دارد.
حمید درخشان پیشکسوت فوتبال ایران در گفت‌وگو با ایسنا، درباره پیروزی ۱۴ بر صفر ایران مقابل کامبوج در مقدماتی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر گفت: بازیکنان تیم ملی ایران توانایی‌های خوبی دارند که در سبک حال حاضر تیم ملی پیاده شده است، شکوفا می‌شود. پیش‌تر سبک دفاعی داشتیم و مقابل این تیم‌ها اگر دو تا گل هم می‌زدیم خوشحال بودیم اما ویلموتس دارد توانایی رو به جلو بازی کردن را به بازیکنان تیم ملی یاد می‌دهد. این درست است که فاصله ما با کامبوج بسیار زیاد است اما همین که توانستیم این مقدار گل بزنیم نشان می‌دهد که فوتبال رو به جلو در تیم ملی پیاده می‌شود. امیدوارم برنامه‌ریزی دقیق‌تری صورت بگیرد که برابر تیم‌های بزرگ‌تر هم بتوانیم با همین طرز تفکر عملکرد خوبی از خودمان به نمایش بگذاریم.
پیشکسوت فوتبال ایران درباره حضور زنان در استادیوم آزادی گفت: واقعا این مساله جای تبریک و تشکر دارد. این اتفاق تاثیر بسیار زیادی روی روحیه بازیکنان دارد و موجب می‌شود بازیکنان تلاش و انگیزه بیشتری برای بازی کردن داشته باشند. من این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم و امیدوارم که در آینده بتوانیم شاهد حضور زنان در مسابقات داخلی باشیم.
خیابان‌های تهران مثل همیشه پرترافیک است اما برخلاف دیگر بازی‌های ملی، نشانه‌ای از اینکه ساعتی بعد تیم ملی ایران مقابل کامبوج بازی می‌کند، نیست. خبری از موتورسواران پرچم به‌دوش نیست اما حال خیابان‌های اطراف استادیوم فرق می‌کند. دستفروش‌ها بساط پرچم، کلاه و دستبندها را پهن کرده‌اند. برخی به شیشه ماشین‌های در ترافیک مانده می‌زنند تا رنگ پرچم ایران را روی صورت تماشاگران نقاشی کنند. قیمت دو پرچمی که نقاشی می‌کنند ۱۰ هزار تومان است. ساندویچ‌‌فروش‌ها هم فلافل را ۱۵ هزار تومان می‌فروشند.
نیروهای انتظامی بارها پشت بلندگو تکرار می‌کنند که خانم‌ها جلوی در نایستند و با نشان دادن بلیت‌هایشان وارد مجموعه آزادی شوند.
داخل مجموعه، اتوبوس‌ها آماده‌اند تا ۳۵۰۰ زنی که بلیت بازی ایران - کامبوج را خریده‌اند به آزادی برسانند و اجازه نمی‌دهند صف طولانی شود. یکی از پلیس‌ها بارها از زنان بابت همکاری با نیروی انتظامی و یگان ویژه تشکر می‌کند.
کمی دورتر میز ضیافتی از هندوانه، شربت و خرما برای پذیرایی از زنانی که برای اولین بار قرار است یک بازی فوتبال رسمی را از نزدیک ببینند، چیده شده، کیسه زباله هم وسط صف گذاشته‌اند تا پوست هندوانه‌ها و لیوان‌های پلاستیکی را داخلش بیندازند. صف جلو می‌رود. دختربچه‌ای که همراه خواهرش و با یک بلیت وارد مجموعه شده‌اند با استرس زیاد قدم برمی‌دارد. تا به او می‌گویم نفس عمق بکش، بغضش می‌ترکد. می‌ترسد خواهرش را راه دهند و او بیرون بماند. برای دومین بار بلیت‌ها چک می‌شوند و هر دوی آنها در شلوغی‌ها سوار اتوبوس می‌شوند. به کسی اجازه نمی‌دهند از جلوی در تا جایگاه ورود زنان پیاده برود. یکی از مأموران می‌گوید برای امنیت خودتان این کار را کردیم.
صدای تشویق زنان یک لحظه هم در اتوبوس قطع نمی‌شود. اتوبوس جلوی تونل چهار ترمز می‌کند. برای سومین بار بلیت‌ها چک می‌شوند. بارکد بعضی از بلیت‌ها تا پنج بار هم جلوی دستگاه قرار می‌گیرد تا بتواند آن را بخواند و در آهنی تونل باز شود. مرحله بعدی بازرسی بدنی است. کوهی از بطری‌های آب معدنی جلوی بازرسان دپو شده است. در این قسمت اجازه عکاسی وجود ندارد. برای بازرسی بدنی سخت‌گیری زیادی نمی‌شود چون بیشتر بانوان با توجه به توصیه‌هایی که مردان در فضای مجازی داشتند، حتی کیف هم با خودشان نیاورده‌اند.
بعد از عبور از این جایگاه، زمینِ سبزرنگ آزادی پشت دیوارهای نم‌کشیده و پوسته‌پوسته پیدا می‌شود. بعضی از زنان با فریاد خوشحالی تا صندلی‌ها می دوند. کمتر کسی طبق شماره صندلی نشسته است.
نیروهای انتظامی همه جا مستقرند. لیدرهای زن با کاورهای نارنجی ایستاده‌اند تا تماشاگران را هدایت کنند.
صدای فریاد و تشویق از همان ابتدا بالاست. تمام عکاسان مطبوعاتی پشت به زمین بازی، دوربین‌هایشان را به سمت جایگاه بانوان گرفته‌اند. دو جایگاه دیگر را هم برای بانوان باز می‌کنند تا آنهایی که پشت در مانده‌اند، داخل شوند. با ورود ورزشکاران دو تیم صدای تشویق‌ها اوج می‌گیرد.
از بلندگوی ورزشگاه صدایی می‌گوید: خانم‌ها و آقایان ...
بازی شروع می‌شود، هیچکس توهین نمی‌کند، هیچ کس سنگ یا اشیای دیگری داخل زمین پرتاب نمی‌کند، هیچکس عقاید کسی را زیر سوال نمی‌برد، مادری که عکس فرزند شهیدش را روی صفحه موبایلش گذاشته در کنار دختر جوانی که لاک قرمز به ناخن‌هایش زده، همه و همه کنار هم نشسته‌اند تا بازی ملی کشورشان را از استادیوم ۱۰۰ هزار نفری آزادی ببینند. مردها هم، حتی آنهایی که با دختران و همسران خود آمده‌اند، کمی دورتر از جایگاه زنان، نحوه تشویق ایسلندی را به آنها یاد می‌دهند.
ورزشکاران با انرژی‌ای که از تماشاگران زن و مرد می‌گیرند، پشت سر هم گل می‌زنند و شادی‌شان را با هم به اشتراک می‌گذارند.
بین دو نیمه، بسیاری از بانوان صندلی‌هایشان را برای خریدن خوراکی ترک می‌کنند. بر خلاف آنکه می‌گفتند برای خرید از بوفه فقط پول نقد داشته باشید، بوفه‌ها مجهز به دستگاه کارتخوان هم هستند. آب معدنی‌های ورزشگاه هم با همه جا فرق دارند؛ بسته‌بندی‌های ساندیسی.
آزادی برای ورود بانوان هیچ چیز کم ندارد. حتی دستشویی‌ها هم به دستمال کاغذی مجهز شده‌اند البته سطل زباله نیست!
گرچه نمازخانه ورزشگاه کوچک است اما زنان زیادی به نوبت وارد آن می‌شوند و بعد از خواندن نماز، در جای خود می‌نشینند.
یکی از مأموران زن بعد از تذکر به تماشاگرانی که سیگار می‌کشند، پاشنه کفشش را که خوابانده، با اشاره نشانم می‌دهد و می‌گوید: «ببین. هشت ساعت است که سر پایم. بعضی خانم‌ها اصلا همکاری نمی‌کنند و توقع دارند دفعه بعد هم به استادیوم راهشان بدهند. سلامتی خودشان که اهمیت ندارد، فضای دستشویی را هم پر از دود سیگار کرده‌اند و سلامتی دیگران هم برایشان مهم نیست. تمام هیکلم بوی سیگار گرفته است.» همین جا حرفش را قطع می‌کند و به یکی از تماشاگران تذکر می‌دهد که حجابش را درست کند.
با شروع نیمه دوم دوباره صدای تشویق‌ها اوج می‌گیرد. با ضربه کریم انصاری‌فرد و گل هشتم به کامبوج، برخی تماشاگران با تیم کامبوجی که فقط یک تماشاگر دارد همدردی می‌کنند. یکی از تماشاگران به دوستش می‌گوید: «دیگه بسه، گناه دارن. بذارن یه گل هم کامبوجیا به ما بزنن!»
بعد از ۱۴ گلی که تیم ملی ایران به کامبوج می‌زند، ورزشکاران ایرانی نزدیک جایگاه بانوان می‌شوند و از آنها بابت تشویق تیم ملی تشکر می‌کنند.
زنان زباله‌هایشان را جمع می‌کنند و به امید ورود دوباره به آزادی، ورزشگاه را که به بهترین شکل انرژی‌شان را آنجا تخلیه کرده‌اند، ترک می‌کنند.
بیرون از ورزشگاه همه نوع وسیله نقلیه‌ای مهیاست تا بانوان را به صورت رایگان تا مترو برساند.
همه نسل‌ها از خردسال یک ساله گرفته تا آنهایی که با استادیوم آزادی همسن هستند، یکی از شهرستان و یکی با پای شکسته خودش را از کشور عمان به ایران رسانده تا آزادی در ۱۸ مهر ماه ۹۸ فقط شاهد یک بازی با ۱۴ گل نباشد بلکه مشارکت بالای اجتماعی یک جامعه را ببیند؛ جامعه‌ای که زنان آن توانستند فوتبال را در کنار مردان را تماشا کنند.
بازی دو سر برد برای ایران
رسانه‌های فوتبالی جهان به حضور تماشاگران زن ایرانی در بازی برابر کامبوج پرداختند و این بازی را به یک بازی دو سر برد برای ایران تشبیه کردند.
به گزارش ایسنا، تیم ملی فوتبال ایران توانست در دیداری آسان و یک طرفه به بردی پر گل دست یابد و رکوردهای خوبی از خود به جای بگذارد.
صفحه اینستاگرام کنفدراسیون فوتبال آسیا به این موضوع واکنش نشان داد و آن را اتفاقی خوب برای فوتبال ایران دانست.
بلیچر ریپورت هم نوشت بعد از ۴۰ سال زنان ایرانی این اجازه را به دست آوردند تا بازی تیم ملی فوتبال کشورشان را از نزدیک تماشا کنند.
ItaSportPress نوشت: ایران تاریخ‌سازی کرد. این دیدار یک بازی دو سر برد برای ایران بود. آنها هم به برد پرگلی برابر کامبوج دست یافتند و هم آنکه تماشاگران بانو ایرانی نیز در ورزشگاه بازی تیم ملی کشورشان را از نزدیک تماشا کردند.
گلوبو نوشت: از ۵ اکتبر ۱۹۸۱ که دو تیم استقلال و پرسپولیس برابر هم قرار گرفتند، ۳۸ سال می‌گذرد و در این مدت تماشاگران زن نتوانستند در ورزشگاه آزادی تیم ملی کشورشان را حمایت کنند ولی این روند در بازی برابر کامبوج به پایان رسید. هیچ قانون شفافی درباره ممنوعیت ورود زنان به ورزشگاه وجود ندارد ولی ایرانی‌ها که تمایل به تغییرات دارند و علاقه وافری نیز به فوتبال دارند توانستند به این اتفاق مهم دست یابند.
رویترز، آسوشیتدپرس و تی‌دی آلمان نیز به بررسی حضور زنان در ایران و همکاری خوب ایران با فیفا پرداختند که یکی از اتفاقات خوب فوتبالی جهان رخ داد.
گاردین در مقاله‌ای مفصل به این بحث پرداخت و از آینده حضور تماشاگران زن ایرانی در ورزشگاه نوشت.
بی‌بی‌سی و سی‌ان‌ان نیز در کنار آس اسپانیا از جشن هواداران زن ایرانی در آزادی خبر دادند که در یک روز تاریخی به وقوع پیوست و در آن تیم ملی ایران توانست برد پرگلی برابر کامبوج به دست بیاورد.
در گزارش نشریه اکیپ آمده است: پیروزی ایران برابر کامبوج تنها در زمین بازی به دست نیامد و در رابطه با برابری زنان و مردان نیز اتفاق مثبتی در ورزشگاه رخ داد و برای اولین بار زنان اجازه حضور در ورزشگاه را به دست آوردند تا یک برد دیگر برای ایران ثبت شود.
همچنین رسانه‌های دیگر از جمله لوموند فرانسه، بخش رسانه‌ای گاردین و شبکه‌های توئیتر رسانه‌های ورزشی دنیا نیز این اتفاق را بازتاب داده‌اند.
حضور زنان در ورزشگاه به نفع فوتبال ایران است
پیشکسوت فوتبال ایران هم می‌گوید پیروزی ایران برابر کامبوج می‌تواند شروع خوبی برای ملی‌پوشان باشد و روند رو به جلو این تیم را بهبود ببخشد.
محمد پنجعلی، پیشکسوت فوتبال ایران در گفت‌وگو با ایسنا، درباره پیروزی ۱۴ بر صفر ایران مقابل کامبوج در رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر گفت: برد روحیه‌بخشی را از تیم ملی شاهد بودیم. به نظر من این پیروزی برای شروع می‌تواند بسیار تاثیرگذار باشد و ادامه اتفاقات خوبی را برای تیم ملی رقم بزند. تیم ملی در این بازی سراپا حمله‌ای بازی کرد اما باید در نظر گرفت که تیم ملی همیشه این طور بازی نمی‌کند و این مساله بستگی به تیم مقابلش دارد یعنی ایران نمی‌تواند این طور مقابل ژاپن بازی کند اما در کل این برد می‌تواند روند رو به جلو تیم ملی را بهبود ببخشد.او درباره عملکرد خط دفاع ایران مقابل کامبوج گفت: نمی‌شود الان ارزیابی کرد که تیم ملی در خط دفاعی خوب یا بد عمل می‌کند. تیمی که سراپا حلمه است موقعیت‌هایی را طبعا به حریف می‌دهد. صد درصد کادر فنی این مساله را زیر نظر دارد و درباره خط دفاع تیم ملی را برنامه‌ریزی و چشم‌انداز خود را مد نظر دارد. به نظر من در این رابطه، این بازی هیچ نگرانی ندارد. در هر حالت تیم ملی در این بازی از جوانب مختلف محک خورد و توانست تاکتیک‌های خود را مرور کند.
پنجعلی در ادامه گفت: تیم ملی برای ادامه راه خود باید هم نظر دفاع و هم از نظر حمله، تحت فشار بیشتری قرار بگیرد و با تیم‌های بزرگ‌تری دیدار داشته باشد تا عیار اصلی‌اش مشخص شود و بتواند کیفیت واقعی خود را ارزیابی کند. امیدوارم که در ادامه اتفاقات خوبی برای تیم ملی ایران رقم بخورد.
این پیشکسوت فوتبال ایران درباره بازی ایران مقابل بحرین در روز سه‌شنبه گفت: فکر نمی‌کنم مقابل بحرین کار سختی داشته باشیم. بحرین تیم درجه دوی آسیاست و هیچ وقت برای ما آنچنان دردسرساز نبوده است. به نظر من ما در این بازی می‌توانیم بدون هیچ مشکل خاصی سه امتیاز مورد نظر را به دست آوریم.
او درباره حضور زنان در استادیوم آزادی گفت: مهم‌ترین مساله بازی ایران مقابل کامبوج، حضور زنان در ورزشگاه آزادی بود. این اتفاق به نفع فوتبال ایران است و می‌تواند به نوعی فرهنگ‌سازی شود تا شاهد معضلات فرهنگی در استادیوم‌ها نباشیم. به نظر من این اتفاق باید زودتر رخ می‌داد. در این بازی که هیچ مساله خاصی پیش نیامد و همه چیز به خوبی پیش می‌رفت. حضور بانوان برای برای بازیکنان می‌تواند ایجاد انگیزه کند که مثلا مادر، خواهر یا نامزد بازیکن به استادیوم می‌آید و این موجب می‌شود فرد تلاش و روحیه بهتری در میدان بازی داشته باشد.
حضور زنان در استادیوم، انگیزه بازیکنان را بالا برد
یک پیشکسوت فوتبال ایران هم می‌گوید حضور زنان در استادیوم تاثیر قابل توجهی در روحیه و تلاش بازیکنان در زمین دارد.
حمید درخشان پیشکسوت فوتبال ایران در گفت‌وگو با ایسنا، درباره پیروزی ۱۴ بر صفر ایران مقابل کامبوج در مقدماتی انتخابی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر گفت: بازیکنان تیم ملی ایران توانایی‌های خوبی دارند که در سبک حال حاضر تیم ملی پیاده شده است، شکوفا می‌شود. پیش‌تر سبک دفاعی داشتیم و مقابل این تیم‌ها اگر دو تا گل هم می‌زدیم خوشحال بودیم اما ویلموتس دارد توانایی رو به جلو بازی کردن را به بازیکنان تیم ملی یاد می‌دهد. این درست است که فاصله ما با کامبوج بسیار زیاد است اما همین که توانستیم این مقدار گل بزنیم نشان می‌دهد که فوتبال رو به جلو در تیم ملی پیاده می‌شود. امیدوارم برنامه‌ریزی دقیق‌تری صورت بگیرد که برابر تیم‌های بزرگ‌تر هم بتوانیم با همین طرز تفکر عملکرد خوبی از خودمان به نمایش بگذاریم.
پیشکسوت فوتبال ایران درباره حضور زنان در استادیوم آزادی گفت: واقعا این مساله جای تبریک و تشکر دارد. این اتفاق تاثیر بسیار زیادی روی روحیه بازیکنان دارد و موجب می‌شود بازیکنان تلاش و انگیزه بیشتری برای بازی کردن داشته باشند. من این اتفاق را به فال نیک می‌گیرم و امیدوارم که در آینده بتوانیم شاهد حضور زنان در مسابقات داخلی باشیم.
