اصولگرایان در سودای تکرار توافق شکننده

کبنا ؛هرچه به خرداد ماه و آغاز به کار مجلس یازدهم نزدیک‌تر می‌شویم دعوای اصولگرایان برای تصاحب صندلی ریاست مجلس اصولگرایی شدت بیشتری می‌گیرد. دعوا و سهم‌خواهی که در غیاب رقیب حتی پیش از انتخابات اسفندماه ۹۸ آغاز شده بود. اصولگرایان حتی در شرایطی که مجلس را کامل در اختیار گرفته‌اند نیز حاضر نیستند دست از سهم‌خواهی بردارند و گویی قرار نیست هیچ‌گاه به یک ائتلاف برسند.
همان‌طور که تجربه این جریان سیاسی در انتخابات‌های گذشته ثابت کرده است نقطه ضعف این جریان عدم ائتلاف و وحدت درونی بین جناح‌ها و طیف‌های خود است. در انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی این جریان تلاش کرد تا زیر سایه شورای ائتلاف بعد از تجربه ناموفق جمنا در انتخابات ۹۶ بتواند اختلافات را کاهش داده و وحدت درون‌جناحی ایجاد کند. اما باز هم چندان موفق نشد و پایداری‌ها شرط حضور خود در لیست ائتلافی را خط خوردن قالیباف در لیست اعلام کردند و درنهایت تلاش‌ها به یک ائتلاف شکننده منجر شد. حالا هم که دعواها بر سر ریاست مجلس آینده بالا گرفته و برخی مدعیان این سمت گفته‌اند جریانی از بیرون قصد دارد مجلس را مدیریت کند، شورای ائتلاف وارد میدان شده و می‌خواهد یک بار دیگر شانس خود را امتحان کرده و چتر سراسری خود را بر سر مجلس یازدهم حفظ کند. آیا این بار شورای ائتلاف اصولگرایان موفق خواهد شد؟
چه کسی رئیس مجلس خواهد شد؟
بعد از پایان انتخابات و حتی پیش از آن یعنی زمانی که از نبود حضور رقیب در میدان انتخابات مطمئن شدند، بسیاری از چهره‌ها و طیف‌های اصولگرایی با نیم‌نگاهی به صندلی ریاست وارد میدان انتخاباتی مجلس یازدهم شدند. بنابراین این دعواهای اصولگرایی بر سر جانشینی علی لاریجانی چندان هم دور از انتظار نبود. محمدباقر قالیباف، شهردار سابق تهران یکی از جدی‌ترین مدعیان تصاحب صندلی ریاست بهارستان است که شاید فکر نمی‌کرد به جز پایداری‌ها چندین رقیب دیگر را در مقابل خود داشته باشد. در حال حاضر به جز نواصولگرایی قالیباف، اصولگرایان سنتی به رهبری میرسلیم، احمدی‌نژادی‌ها و پایداری‌ها مدعی کسب کرسی ریاست پارلمان هستند.
محمدباقر قالیباف برای عبور از سد این رقبا مانند دوره انتخابات، جلسات و دیدارهای خود را از هفته‌ها قبل آغاز کرده است هرچند هفته گذشته برخی تصاویر نشست‌های او منتشر شد و انتقادهای زیادی را هم به همراه داشت. اما در این شرایط کسی فکرش را نمی‌کرد که علاوه بر پایداری‌ها طیف دیگری که بدون سروصدا وارد مجلس یازدهم شدند حالا به عنوان رقیبی جدی قد علم کند. این طیف آرام همان مدیران سابق دولت احمدی‌نژاد هستند که حالا برای تصاحب ریاست مجلس خیز برداشته‌اند. در این بین مصطفی میرسلیم نیز به عنوان رئیس سنی یازدهمی‌ها به کمتر از ریاست مجلس راضی نیست و بعید به نظر می‌رسد با توجه به حمایت اصولگرایان سنتی بخواهد میدان را برای مرقبا خالی کند.
ورود شورای ائتلاف در انتخاب رئیس
تا به حال با توجه به سرسخت بودن رقبا کسب این صندلی تحلیل‌های مختلفی درباره آینده ریاست و چگونگی مدیریت مجلس یازدهم مطرح شده است. از جمله این گمانه‌زنی‌ها می‌توان به دوره‌ای شدن ریاست برای هر‏کدام از مدعیان اشاره کرد. همچنین برخی می‌گویند پایداری‌ها برای قالیباف شرط گذاشته‌اند که در‏صورت ریاست مجلس یازدهم دیگر باید از انتخابات ۱۴۰۰ چشم‌پوشی کند. با این حال با توجه به سهم‌خواهی اصولگرایان بعید به نظر می‌رسد این دعوایی که هر روز شدت بیشتری به خود می‌گیرد به این زودی‌ها خاتمه یابد و این آشفتگی همچنان ادامه دارد. به همین خاطر حالا شورای ائتلاف به رهبری حداد‏عادل برای خاتمه دادن به این سهم‌خواهی‌ها وارد میدان شده است و مجلسی‌ها را فراخوانده و قرار بود در نشستی با حضور منتخبان مجلس یازدهم یک بار دیگر برای همراهی کردن اصولگرایان شانس خود را امتحان کند تا شاید جلوی این دعواها گرفته شود. گفته شده موضوع این نشست «ایجاد زمینه مناسب برای همکاری و هم‌فکری» است. اما روز گذشته مهدی چمران عضو شورای ائتلاف نیروهای انقلاب گفت که قرار بود این نشست یکم اردیبهشت برگزار شود ولی با توجه نظر مشورتی که از وزارت بهداشت درباره امکان برگزاری این نشست گرفتیم، وزارت بهداشت اعلام کرد محلی که برای برگزاری این جلسه پیش‌بینی شده استانداردهای لازم برای اعمال فاصله‏گذاری اجتماعی را دارا نیست و به همین علت نیز ما این جلسه را کنسل کردیم. اما به نظر می‌رسد جلسات اصولگرایان پشت درهای بسته، مجازی و در دفاتر کار ادامه داشته باشد.
شورای ائتلاف که بعد از تجربه ناموفق جمنا و شکست اصولگرایان در انتخابات ۱۳۹۶ فعالیت خود را آغاز کرد، در همراهی کردن اصولگرایان با مشکلات زیادی روبه‌رو بوده است به گونه‌ای که در جریان انتخابات چند بار مجبور به تغییر لیست تهران شد تا شاید معترضان درونی را راضی به ماندن در این ائتلاف کند‏ اما باز هم موفق نشد و اعتراضات تا پایان انتخابات ادامه داشت و این شورا نیز نتوانست به آرزوی اصولگرایان برای رسیدن به وحدت درونی قدمی بردارد. درواقع عدم وجود یک رهبری تاثیرگذار در این جریان که بتواند همه طیف‌های اصولگرایی را زیر یک چتر نگه دارد و همچنین وجود بیش از حد طیف‌های مختلف اصولگرایی، همراه کردن آنها را با مشکل جدی مواجه کرده است. شاید به همین خاطر باشد که شورای ائتلاف نیز تا به حال در رسیدن به وحدت اصولگرایی موفق نشده است. وقتی در خود این ائتلاف اعضاء همچنان دچار اختلاف درونی هستند چگونه می‌توان انتظار داشت طیف‌هایی را زیر چتر وحدت آورد‏ که حالا خود را در جایگاهی بالاتر از شورای ائتلاف می‌بینند؟ لابی‌های مدعیان کسب صندلی ریاست مجلس یازدهم مدت‌هاست آغاز شده است که برخی تصاویر آن حالا منتشر می‌شود. شورای ائتلاف باید بپذیرد که اگر دراین‌باره دارای قدرت بود هیچ گاه سهم‌خواهی به اینجا کشیده نمی‌شد آن هم در زمانی که هنوز مجلس یازدهم فعالیتش آغاز نشده رقابت بر سر انتخاب رئیس و هیئت‌رئیسه شروع شده، رقابتی که از دل اختلافات بیرون می‌آید. درواقع مشکل اصولگرایان اختلافات بنیادی است که طی این سال‌ها ایجاد شده و مانع وحدت آنها در دوره‌های مختلف انتخابات شده است.
برخی معتقدند یکی از عوامل تاثیرگذار در سهم‌خواهی اصولگرایان و به دنبال آن نداشتن وحدت‌درونی در این جریان، عدم اعتمادی است که بعد از ظهور احمدی‌نژاد در اصولگرایان ایجاد شد. این عدم اعتماد در کنار نداشتن یک لیدر برجسته اصولگرایی را به جایی رسانده است که قبل از شروع به کار مجلس اینچنین بر سر تقسیم غنائم به رقابت و دعوا افتاده‌اند. بنابراین در شرایطی که شورای ائتلاف قبل از به دست آوردن غنائم قادر به ایجاد وحدت بین اصولگرایان نشد قطعا در حال حاضر نیز از پس آن بر‏نمی‌آید. آنچه در آینده احتمالا شاهد خواهیم بود تقسیم غنائم بر حسب میزان قدرت چانه‌زنی و لابی‌هایی است که از مدت‌ها قبل آغاز شده است و نمی‌شود آن را به اسم شورای ائتلاف اصولگرایی نوشت. (روزنامه ابتکار)