درباره «جهان با من برقص»؛ فیلمی که ارزش بارها دیدن را دارد

سروش صحت نویسنده، بازیگر و کارگردانی تلویزیونی است که در عرصه طنز یکی از کاردرست‌ترین حوزه خود است. کارگردانی که طنز را خوب شناخته و حالا با اولین تجربه کارگردانی سینمایش نشان داد که در عرصه سینما نیز حرف‌هایی جدی برای گفتن دارد.
سروش صحت توانست با اولین فیلم سینمایی خود، «جهان با من برقص» برنده سیمرغ سیمین بهترین در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شود. درامی کمدی که با نویسندگی مشترک سروش صحت و ایمان صفایی ساخته شد.
در دی ماه سال گذشته «جهان با من برقص» به اکران درآمد و با بدشانسی اکرانش با شیوع کرونا همراه شد اما در همین شرایط نیز در گیش هاز آن استقبال خوبی شد و فروشی خوبی داشت و اکنون در نمایش خانگی به نمایش گذاشته شده است.
فیلمنامه و بازی خوب
«جهان با من برقص» داستان ماه‌های پایانی عمر جهانگیر است. او که تهران را رها کرده و با دخترش در یکی از روستاهای شمالی کشور زندگی می‌کند و هنوز کسی از مرگ زودهنگامش خبری ندارد در تنهایی روزگارش را می‌گذراند. دوستانش که هرکدام چالش‌ها و مشاجره‌های بین خود را دارند برای آخرین تولد جهانگیر دور هم جمع می‌شوند تا شاید به او نشان دهند که تنها نیست اما همدم جهانگیر گاوش می‌شود...
اولین فیلم سینمایی سروش صحت توانست در جشنواره فجر موفق به دریافت دو جایزه سیمرغ سیمین بهترین کارگردانی برای سروش صحت و دیپلم افتخار بهترین بازیگر مرد برای علی مصفا شود.
بازی درخشان علی مصفا در این فیلم یکی از عوامل تعیین کننده خوب شدن فیلم است. علاوه بر مصفا دیگر بازیگران این فیلم از جمله جواد عزتی، هانیه توسلی، پژمان جمشیدی، سیاوش چراغی‌پور، کاظم سیاحی، مهراب قاسم‌خانی، رامین صدیقی، بهار کاتوزی، پاوان افسر، شیوا بلوچی، مهیار پوربابایی، بهروز توکلی نیز بازی قابل قبولی از خود ارائه داده‌اند.
لوکیشن‌های فیلم به شدت محدود است و تمامی ماجراها در خانه جهانگیر اتفاق می‌افتد اما دیالوگ‌نویسی فیلمنامه آنچنان خوب نوشته شده است که مخاطب در تمام لحظه‌ها همراه فیلم است.
با اینکه تصور ببیننده ابتدا یک فیلم طنز است در طی داستان شاهد درام قصه نیز هست و صحنه‌های کمدی که حاصل طنز موقعیتی است که بازیگران آن را به درستی ایجاد می‌کنند، لبخند را بر لب تماشاگر می‌آورد.

فیلم را در آرشیو خود نگه دارید



«جهان با من برقص» با طنزی زیرکانه یکی از پرمسئله‌ترین مسائل انسان و بشریت یعنی مرگ را به تصویر می‌کشد. دراین فیلم روایت از مرگ داده می‌شود که فارغ از پایان‌بندی فیلم مخاطب با لحظه لحظه آن قرابت را حس می‌کند.
فیلمی که به دور از ابتذالی که گریبان‌گیر اکثر فیلم‌های سینمایی ایران شده است با محتوا و لحنی مناسب مسئله مرگ را مطرح می‌کند و باعث خنداندن و تفکر مخاطب می‌شود.
فیلمی که با توجه به شناختی که سروش صحت از ذهن مخاطب دارد، توانسته مخاطب عام و خاص را به خود جلب کند و از سویی پیشرو بودن خود را حفظ کند.

پیلی‌ها بیکار یا دچار سختی‌های معیشتی شده‌اند. برای همین باید به فیلم‌های سینمایی که از اکران پرهیر می‌کنند حق داد. اما در همین اوضاع شاید بهترین پیشنهاد، تماشای فیلم‌هایی باشد که آزارنده نیستند؛ مثل اغلب فیلم‌های اجتماعی سال‌های اخیر داد و فریاد ندارند و با صحنه‌های دلخراش فقر و جنایت، تماشاگران خود را عصبی‌تر نمی‌کنند. «جهان با من برقص» چنین فیلمی است. تقریبا همه کسانی که فیلم را دیده‌اند می‌گویند بعد از دیدنش حالشان بهتر شد. اما چرا.