جناب استاندار؛ از آزادی رسانه‌ها نهراسید / جانب مردم باشید نه مدیران ناکارآمد / وسط مغلطه در مغلطه تنها نشوی

کبنا ؛یادداشتی از غلامعباس امیدوار
اخیراً مسایلی در خصوص کاهلی، سهل انگاری و تبعیض‌های برخی مدیران توسط بعضی از رسانه‌های مردمی انعکاس یافته که جناب استاندار نسبت به بسیاری از آنها بی تفاوت و نسبت به برخی از آنها برآشفته و از مدیران لایق و کارآمد (البته از نظر خود) دفاع کرده و رسانه‌ها را سیاه نما و ... قلمداد می‌کند. از آنجایی که همچنان اندک امید و البته اندک علاقه‌ای (آنهم به خاطر سلیم النفس بودن وی) در تعلق به استاندار وجود دارد، نکاتی چند به جهت تنبه و توصیه تقریر می‌شود؛

1. 1) نخست از هر چیز، اینکه انعکاس اخبار مربوط به تبعیض‌ها و سهل انگاری برخی از مدیران اجرایی را به «آب به آسیاب دشمن ریختن» و ... تعبیر کرده بودند، آدمی را یاد آن وزیر پیر و فرتوت کابینه‌ی قبل دولت می‌اندازد که در واکنش به کنش مدنی مردم در راه اندازی «کمپین عدم خرید خودرو»، حامیان این پویش را عوامل ضد انقلاب نامید که آب به آسیاب دشمن می‌ریزند! و البته چندی بعد کارنامه مسائل اقتصادی فرزندان این وزیر انقلابی بر جامعه برملا و عیار انقلابی بودن وی عیان شد. ناخودآگاه ذهن میان وزیر و استاندار و مدیران و فرزندان وزیر تناظر و مشابهتی برقرار می‌کند. نباید عدم کیفیت خودرو و عدم کفایت مدیران را نادیده انگاشت و جامعه و رسانه‌ها را متهم به بادبان آسیاب دشمن نمود تا بی‌کفایتی مدیران را سرپوش گذاشت و صدای نقد، اعتراض و اصلاح جامعه را به انحراف متهم کرد. یقیناً آنانکه در مسندند و سکان مدیریت جامعه را بدرستی هدایت نمی‌کنند، کمک آسیابان دشمن هستند و خودآگاه و یا ناخودآگاه موجب بدبینی مردم به انقلاب می‌شوند و مستوجب عقابند. پس توصیه می‌شود که از این ادبیاب پرهیز شود؛ چه از سوی آن وزیر، چه از سوی این استاندار.
   2) تشر شما و تلاش برخی اقارب شما برای مهار رسانه‌ها در انعکاس اخبار سهل انگاری‌های برخی مدیران اجرایی، آدمی را یاد خاطره‌ای می‌اندازد که در جلسه شورای اداری، استاندار قبل در خصوص انتشار صحبت‌های شهردار نسبت به ایشان، به مدیرکل وقت ارشاد با لحنی تند می‌خواهد که رسانه‌ها را کنترل کند و مانع انتشار سخنانی که به میل ایشان نیست بشود. انتشار اخبار تبعیض پرداختی در یک دستگاه را سیاه نمایی قلمداد کردند و سعی در کنترل رسانه‌ها داشتند، به صواب نیست. در کنار تشر شما، اُشتُلُم دیروز یکی از اقارب و مقامات استانداری خطاب به مدیرکل ارشاد در خصوص رسانه وزین کبنا نیوز با تعبیر «این الف بچه‌ها را خاموش کنید»، مکمل رویه استاندار ماقبل است که ناخودآگاه قرابت‌هایی را به ذهن هموار می‌کند. اما باید دانست هیچ مقامی نمی‌تواند رسانه‌های آزاد را خاموش و یا تحدید کند و همچنین باید دانست که رسانه‌های مردمی همچون کبنا نیوز، متعلق به صاحب امتیاز و شورای سردبیری آن هم نیستند؛ بلکه این رسانه متعلق به جامعه و در اختیار مردم است و همواره اصحاب قدرت را به نقد می‌کشاند و زبان گویای مصائب و مشکلات جامعه است. انتظار نداشته باشید که رسانه‌های آزاد و مردمی روابط عمومی دستگاه‌های دولتی باشند که صرفاً گزارش‌های یک طرفه و گل و بلبلی از عملکرد مدیران دولتی ارائه می‌دهند، جذابیتی برای جامعه ندارند و باوری هم در درون آنها ایجاد نمی‌کنند.
   3) باید دانست که دیگر به مدد انواع ابزار نوین، همه مردم در هر کجا که باشند نقش رسانه را ایفا می‌کنند و هیچ خطایی از چشم جامعه پنهان نخواهد بود. جمهور مردم از خدمات کلیه پرسنل بهداشتی که در یاری رساندن به بیماران کرونایی تلاش دارند، سپاسگزار و متشکرند. اما در این میان آنانکه در وسط این میدان برای سلامتی نوع بشر، سلامتی خویش به خطر می‌اندازند، نور چشم مردمند. اینان سربازان حراست از امنیت بهداشتی و سلامت جامعه هستند؛ پرستاران و دیگر عوامل خدماتی که مستقیماً با بیماران کرونایی در ارتباط هستند و برخی از آنان نیز به جهت این قرابت و نزدیکی و پرستاری و .... به این بیماری گرفتار شده‌اند، محبوب مردمند و حق بیشتری (و یا حداقل برابری) از کارانه‌های اعطایی دارند. از چه جهت باید برآشفت، وقتی کارکنان بهداشتی و درمانی از نُسخ بذل کارانه‌های چند ده میلیونی مدیران دانشگاه علوم پزشکی خشمگین می‌شوند و عکس آنها را در فضای مجازی انتشار می‌دهند تا نابرابری در توزیع این کارانه در نسبت با آنان که در گود مبارزه با بیماری کرونا هستند و بار آن را بدوش می‌کشند (پرستاران و دیگر نیروهای بهداشتی و درمانی) و آنانکه به عنوان هیأت رئیسه دانشگاه از دور نظاره گر بوده‌اند، عیان شود. تکلیف روشن است؛ لیست کارانه پرداختی به هیأت رئیسه دانشگاه و پرستاران، نیروهای خدماتی و... انتشار یابد تا جامعه خود مقایسه و قضاوت کند و سیاه نمای این قضیه را تشخیص دهد. شایسته بود به جای پرداخت این کارانه‌های چند ده میلیونی به افراد نظاره گر از دور (به نام هیأت رئیسه)، حقوق نیروهای خدماتی که به تأخیر چند ماهه رسیده، پرداخت می‌شد و درد زندگی این طبقات کم درآمد درک می‌شد.
   4) نگذارید مدیران بی کفایت پشت شما پنهان شوند و خود را هزینه این افراد نکنید. جانب جامعه و مردم و جوانان تحصیلکرده بیکار باشد و از مدیران زیاده خواه، کاهل و سهل انگار پرهیز کنید و نسبت به مسائل جامعه دغدغه مند باشد. روزانه و هفتگی و ماهیانه اخباری از آشفتگی در امور اقتصادی و اداری استان از کرایه‌های بی‌رویه تاکسی‌های اینترنتی تا استخدام‌های فله‌ای و بازنشستگی مدیران دستگاه‌های مهم و ... به گوش می‌رسد که نیازمند موضع صریح شما نسبت به این نابسامانی‌هاست. به عنوان مثال ماه‌هاست که بحث بازنشستگی ریاست سازمان برنامه و بودجه مطرح شده و حتی دانشجویان استان کهگیلویه و بویراحمد مکاتبات رسانه‌ای در این خصوص با شما داشته‌اند، اما ناباوارنه دیده می‌شود که دیروز از این مدیر در جشنواره شهید رجایی به عنوان مدیر برتر تجلیل می‌شود!
   5) هر چند خود آرام و صبورید که البته در برخی مواقع صبوری چاره ساز نیست و باید به مدیری که به امور جامعه مسلمین اهتمام نمی‌ورزد، جسوری و ناصبوری کرد و وی را سرزنش نمود، اما برخی از بازیگران تیم اطراف شما (احدی از معاونین تا مدیران کل استانداری) نهاد ناآرام وادبیات نادرستی دارند که بایسته یک مدیر در جامعه اسلامی نیستند، گاهی برآشفته می‌شوند و برای شما حاشیه می‌سازند و شما را در این غرقاب گرفتار می‌کنند. شاید اینان بخواهند آتش بلوا بشوند؛ برحذر باش وسط مغلطه در مغلطه تنها نشوی...
   6) کارنامه شما اندک اندک توسط فرد فرد استان کهگیلویه و بویراحمد نوشته می‌شود تا روزی که به پایان راه مدیریت می‌رسید نتیجه نهایی و جمعی آن را اعلام کنند. همه مردم در این ارزیابی نقش دارند و بیشتر از مدیران می‌توانند نقش آفرین آزمون ارزیابی شما باشند. به هر حال روزی همچون استانداران قبل خواهید رفت و آنچه می‌ماند کارنامه مردمی شماست و یاد نیک و یا بدی که از شما به جای می‌ماند. پس به مسائل بی توجه نباشید و وقتی جوانی از گوشه از استان به شما نامه‌ای می‌نویسد که فلان مدیر بازنشسته چرا در مسند است و یا بهمان گزارشی که درد گرانفروشی را انعکاس می‌دهد و یا گلایه آن پرسنل درمانی را نباید به دیده منت ندید و پاسخ عملی نداد. برگ‌های تقویم در حال ورق زدن هستند و چوب خط شما در حال پر شدن است و باید نگران روزی بود که دیگر فرصتی برای نیکنامی در منظر مردم و خدای آنان نمانده باشد، الا مدیران و نمایندگان!

بر حذر باش که این راهِ پر از بیم و امید
دلِ پُر خواهد و پای سبک و دست تهی
بر حذر باش که فرقی نکند در صفِ حشر
قدِ رنجور علف با تنه‌ی سروِ سهی
 دست و پا بسته، دهان بسته، جهان هم بسته
ثانیه می‌رود و باز نمی‌گردد هیچ
لحظه وقتی برود تا که به پایان برسد
ته نشین می‌شود، آغاز نمی‌گردد هیچ!
فرصت از دست رود، لحظه به آخر برسد
بادِ مُردن بوَزد قائله پایان برسد
دستِ قدّارِ زمان جام بچرخاند و بعد
تیغه تُندِ عجل باز به انسان برسد
تبِ اندوه بگیرد بدنت را محکم
تک و تنها سفری رو به نهایت باشی
زیر دستان لَحَد غرق خجالت بشوی
تازه فکر قدغن های خدایت باشی...