تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۰۳:۲۷
کد مطلب : ۴۲۷۱۱۴
یادداشت ارسالی:
مسئولان ممسنی و بویراحمد؛ روستاهای گلگرد را دریابید / مردم در رنج هستند
۵
کبنا ؛محمد هوشیاری فعال اجتماعی شهرستان بویراحمد در مطلبی نوشت: مسئولین محترم شهرستان‌های رستم و بویراحمد/ باعرض سلام/
۱-در فاصله ۵ کیلومتری از جاده آسفالته تنگ گجستان منطقه‌ای معروف به گل گرد مشتمل بر دو روستا با تعداد ۳۰ خانوار و دو مدرسه ابتدایی و جمعیتی معادل 4000 نفر واقع است.
در این منطقه از نظر تقسیمات جمعیت از قدیم الایام و به طورسنتی در قلمرو استان گهگیلویه و بویراحمد قرار دارد، ولی از نظر تقسیمات اراضی تابع استان فارس است. هرچند به نظر می‌رسد که به تبع از تقسیمات خاک وارائه خدمات ازجمله راه، بهداشت وآموزش وپرورش در روستاهای دور افتاده‌ی گلگرد از ناحیه‌ی مسئولان استان فارس بایدتآمین شود، لیکن چون ساکنین اهالی روستاهای این منطقه تماماً بویراحمدی و مرتبط با یاسوج مرکز استان گهگیلویه وبویراحمد هستند تاکنون مشمول کمترین توجهی از ناحیه شهرستان رستم نبوده‌اند.
۲- عدم ارتباط خطوط مواصلاتی بالخصوص وجود راه ماشین رو در این حوالی موجبات آسیب‌های اجتماعی را فراهم کرده است،
که عوارض و اثرات مخرب آن می تواند جبران ناپذیر باشد، تردیدی نیست که احداث راه واختصاص سهمی از خدمات عمومی ازقبیل آب وبرق بهداشت وارتباط کیفیت آموزش وپرورش به مردم محروم روستاهای مذکور، در تغییر وضعیت نامطلوب موجود مؤثر ودسترسی اهالی را به مراکز درمانی وخدماتی استان ممکن خواهدنمود وبی شک فعالیت وعلائق روستائیان ودامداران منطقه را به سمت وسوی تولیدات باغی، زراعی و دامی سوق داده ودیگر نظری به کشت این ماده افیونی ومخرب نخواهندداشت (البته دیگران می‌کارند ولی بنام افراد این منطقه منظور می‌گردد) همه‌ی این مشکلات و محدودیتها با تأمین ۵ کیلومتر راه منتفی و چهره‌ی منطقه را تغییر خواهد داد.
۳-خانواده‌هایی که دراین برزخ معلق و محروم از کمترین رشد اقتصادی و عمرانی و بهداشتی برخوردار هستند و تاکنون پای هیچ مسئول و مأمور دولتی در زیستگاه آنها باز نشده و شاهد هیچ اتفاق خیرخواهانه و امیدبخشی در این حدود نبودند در طول سالیان دفاع مقدس و رخداد جنگ تحمیلی فارغ از محدودیت‌های وسیع و محرومیت‌های سنتی و شدید به تأسی از اوامر مطاع امام راحل و بنیانگذار جمهوری اسلامی لبیک گفته و تعدادی فرزندان و برادران و کسان خود را راهی خطوط دفاع و جبهه‌های مناطق جنگی نموده و به قدر وسع و استطاعت از مشارکت و کمک‌های مالی پشت جبهه دریغ نکردند و در این رابطه مفتخر هستند که تعدادی از عزیزان خود را در جمع شهدای همیشه زنده، جانبازان افتخارآفرین و آزادگان سربلند میهن اسلامی تقدیم کردند فلذا این حق را برای خود مقدم و محفوظ می‌دانند که از مسئولان محترم استان‌های فارس و کهگیلویه و بویراحمد خصوصاً شهرستان ممسنی که به نحوی مرتبط با این منطقه می‌باشند توقع و انتظار داشته باشند تا با هماهنگی و اشتراک مساعی در بیرون رفت از محرومیت اقدامی جدی و عاجل معمول دارند. در تحقق این انتظار به جا و تقاضای به حق اولین گام معطوف و مربوط به احداث و اتصال جاده مورد نیاز روستاهای این منطقه به مسیر جاده تنگ گجستان یا ادامه مسیر از راه قبلی (چوبال) است تا ان شاء الله بن بست موجود شکسته شده و راه عبور و مرور مردم گشوده شود. رفع این مشکل اساسی تاثیرات و پیامدهای مفید و رضایتمندانه ای در رویکرد و سرنوشت مردم و شیوه فعالیت آنها خواهد داشت از جمله به راحتی تولید زراعی و دامی خود را به مراکز استان و شهرهای همجوار منتقل و عرضه خواهند نمود و به طور طبیعی زندگی خواهند کرد.
۴-به منظور مزید اطلاع باید یادآور شویم که این منطقه از نظر آموزشی تابع اداره عشایر سیار استان کهگیلویه و بویراحمد و از لحاظ اخذ آرا انتخاباتی و همچنین راه و مسیر ارتباطی تحت نظر و اعمال حاکمیت استان فارس قرار دارد، این دوگانگی تقسیمات نفوذی باعث گردیده تا هیچ یک از مسئولان این دو استان گوش شنوای خواسته‌های این مردم را نداشته باشند، تا آنجا که در آستانه چهل و دومین سالگرد انقلاب اسلامی هنوز از بسیاری حقوق بدیهی و حداقل دستاوردهای انقلاب اسلامی و خدمات رفاهی محروم و در بدترین وضع سابق باقی بمانند و در آرزوی احداث یک جاده مناسب و فرعی که حداکثر طول آن از ۵ کیلومتر بیشتر نیست سال‌ها روزشماری کنند و به علت عدم وجود امکان حمل و نقل و در نتیجه عدم دستیابی زودهنگام به مراکز پزشکی و درمانی همواره شاهد مرگ عزیزانی باشند که اگر راهی بود و می‌توانستند به موقع به پزشک و بیمارستان برسند شاید هنوز از مواهب حیات و نعمت عمر بهره مند بودند، چه زنانی که به واسطه نبود راه ماشین رو و صعب العبور بودن در حین زایمان در آغوش مرگ آرمیدند و در انتظار رسیدن به پزشک جان باختند به هر حال چنانچه مسئولان محترم بخواهند این منطقه فراموش شده را همچنان بدست فراموشی بسپارند باید بدانند که قبل از هر اقدام بعدی و دیر هنگام توسعه کشت خشخاش تهدیدی جدی است که عوارض و عواقب آن شعاع وسیعی را آلوده خواهد کرد، شاید این طبیعی‌ترین عکس العمل مردم رنج دیده این منطقه باشد.
۱-در فاصله ۵ کیلومتری از جاده آسفالته تنگ گجستان منطقه‌ای معروف به گل گرد مشتمل بر دو روستا با تعداد ۳۰ خانوار و دو مدرسه ابتدایی و جمعیتی معادل 4000 نفر واقع است.
در این منطقه از نظر تقسیمات جمعیت از قدیم الایام و به طورسنتی در قلمرو استان گهگیلویه و بویراحمد قرار دارد، ولی از نظر تقسیمات اراضی تابع استان فارس است. هرچند به نظر می‌رسد که به تبع از تقسیمات خاک وارائه خدمات ازجمله راه، بهداشت وآموزش وپرورش در روستاهای دور افتاده‌ی گلگرد از ناحیه‌ی مسئولان استان فارس بایدتآمین شود، لیکن چون ساکنین اهالی روستاهای این منطقه تماماً بویراحمدی و مرتبط با یاسوج مرکز استان گهگیلویه وبویراحمد هستند تاکنون مشمول کمترین توجهی از ناحیه شهرستان رستم نبوده‌اند.
۲- عدم ارتباط خطوط مواصلاتی بالخصوص وجود راه ماشین رو در این حوالی موجبات آسیب‌های اجتماعی را فراهم کرده است،
که عوارض و اثرات مخرب آن می تواند جبران ناپذیر باشد، تردیدی نیست که احداث راه واختصاص سهمی از خدمات عمومی ازقبیل آب وبرق بهداشت وارتباط کیفیت آموزش وپرورش به مردم محروم روستاهای مذکور، در تغییر وضعیت نامطلوب موجود مؤثر ودسترسی اهالی را به مراکز درمانی وخدماتی استان ممکن خواهدنمود وبی شک فعالیت وعلائق روستائیان ودامداران منطقه را به سمت وسوی تولیدات باغی، زراعی و دامی سوق داده ودیگر نظری به کشت این ماده افیونی ومخرب نخواهندداشت (البته دیگران می‌کارند ولی بنام افراد این منطقه منظور می‌گردد) همه‌ی این مشکلات و محدودیتها با تأمین ۵ کیلومتر راه منتفی و چهره‌ی منطقه را تغییر خواهد داد.
۳-خانواده‌هایی که دراین برزخ معلق و محروم از کمترین رشد اقتصادی و عمرانی و بهداشتی برخوردار هستند و تاکنون پای هیچ مسئول و مأمور دولتی در زیستگاه آنها باز نشده و شاهد هیچ اتفاق خیرخواهانه و امیدبخشی در این حدود نبودند در طول سالیان دفاع مقدس و رخداد جنگ تحمیلی فارغ از محدودیت‌های وسیع و محرومیت‌های سنتی و شدید به تأسی از اوامر مطاع امام راحل و بنیانگذار جمهوری اسلامی لبیک گفته و تعدادی فرزندان و برادران و کسان خود را راهی خطوط دفاع و جبهه‌های مناطق جنگی نموده و به قدر وسع و استطاعت از مشارکت و کمک‌های مالی پشت جبهه دریغ نکردند و در این رابطه مفتخر هستند که تعدادی از عزیزان خود را در جمع شهدای همیشه زنده، جانبازان افتخارآفرین و آزادگان سربلند میهن اسلامی تقدیم کردند فلذا این حق را برای خود مقدم و محفوظ می‌دانند که از مسئولان محترم استان‌های فارس و کهگیلویه و بویراحمد خصوصاً شهرستان ممسنی که به نحوی مرتبط با این منطقه می‌باشند توقع و انتظار داشته باشند تا با هماهنگی و اشتراک مساعی در بیرون رفت از محرومیت اقدامی جدی و عاجل معمول دارند. در تحقق این انتظار به جا و تقاضای به حق اولین گام معطوف و مربوط به احداث و اتصال جاده مورد نیاز روستاهای این منطقه به مسیر جاده تنگ گجستان یا ادامه مسیر از راه قبلی (چوبال) است تا ان شاء الله بن بست موجود شکسته شده و راه عبور و مرور مردم گشوده شود. رفع این مشکل اساسی تاثیرات و پیامدهای مفید و رضایتمندانه ای در رویکرد و سرنوشت مردم و شیوه فعالیت آنها خواهد داشت از جمله به راحتی تولید زراعی و دامی خود را به مراکز استان و شهرهای همجوار منتقل و عرضه خواهند نمود و به طور طبیعی زندگی خواهند کرد.
۴-به منظور مزید اطلاع باید یادآور شویم که این منطقه از نظر آموزشی تابع اداره عشایر سیار استان کهگیلویه و بویراحمد و از لحاظ اخذ آرا انتخاباتی و همچنین راه و مسیر ارتباطی تحت نظر و اعمال حاکمیت استان فارس قرار دارد، این دوگانگی تقسیمات نفوذی باعث گردیده تا هیچ یک از مسئولان این دو استان گوش شنوای خواسته‌های این مردم را نداشته باشند، تا آنجا که در آستانه چهل و دومین سالگرد انقلاب اسلامی هنوز از بسیاری حقوق بدیهی و حداقل دستاوردهای انقلاب اسلامی و خدمات رفاهی محروم و در بدترین وضع سابق باقی بمانند و در آرزوی احداث یک جاده مناسب و فرعی که حداکثر طول آن از ۵ کیلومتر بیشتر نیست سال‌ها روزشماری کنند و به علت عدم وجود امکان حمل و نقل و در نتیجه عدم دستیابی زودهنگام به مراکز پزشکی و درمانی همواره شاهد مرگ عزیزانی باشند که اگر راهی بود و می‌توانستند به موقع به پزشک و بیمارستان برسند شاید هنوز از مواهب حیات و نعمت عمر بهره مند بودند، چه زنانی که به واسطه نبود راه ماشین رو و صعب العبور بودن در حین زایمان در آغوش مرگ آرمیدند و در انتظار رسیدن به پزشک جان باختند به هر حال چنانچه مسئولان محترم بخواهند این منطقه فراموش شده را همچنان بدست فراموشی بسپارند باید بدانند که قبل از هر اقدام بعدی و دیر هنگام توسعه کشت خشخاش تهدیدی جدی است که عوارض و عواقب آن شعاع وسیعی را آلوده خواهد کرد، شاید این طبیعی‌ترین عکس العمل مردم رنج دیده این منطقه باشد.
