تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۱۸:۵۷
کد مطلب : ۴۴۴۷۸۸
کبنانیوز از مشکلات روستای تل خسرو گزارش می‌دهد؛
تل خسرو در گیر و دار مشکلات اساسی / زنگ خطر مهاجرت‌های گسترده به حاشیه‌های شهر
۰
کبنا ؛
دانش‌آموزان روستا روزانه مجبورند در زمستان سرد، با بارش برف و باران، از روی جاده‌های گلی، با مشقت فراوان، نیم‌ساعت پیاده‌روی کنند تا به مدرسه برسند. همین مسائل باعث شده است که یکی از دانش‌آموزان این روستا مدرسه را رها کند. البته در دوران آموزش مجازی نیز کندی سرعت اینترنت در تل خسرو به گونه‌ای دیگر آنها را آزار می‌دهد.
به گزارش کبنا، کهگیلویه و بویراحمد یکی از معدود استان‌های کشور است که حدود نیمی از جمعیت آن را روستاییان تشکیل می‌دهد. بااین‌وجود هنوز هم بسیاری از مناطق روستایی از محرومیت رنج می‌برند. منطقه‌ی زیلایی در این استان، یکی از محروم‌ترین مناطق روستایی در کشور است. با وجود اینکه زیلایی، فاصله‌ی بسیاری با نقطه‌ی شهری دارد، اما در همین حواشی یاسوج نیز روستاهایی وجود دارند که از کمبود و بعضاً نبود برخی از خدمات اساسی رنج می‌برند.
تل خسرو، یکی از روستاهای توابع بخش مرکزی بویراحمد است که بر اساس سرشماری سال 1391، جمعیت آن بیش از 4000 نفر (800) خانوار است. این روستا با وجود فاصله‌ی نسبتاً کمی که از مرکز شهر یاسوج دارد، باز هم از خدمات اساسی بسیاری محروم است. بررسی میدانی کبنا نیوز و گفت‌وگو با برخی از اهالی این روستا نشان داد که مشکلات زیرساختی نیز در این روستا به وفور وجود دارد.
یکی از اهالی روستا به خبرنگار کبنا گفت: متأسفانه کوچه‌های روستا اغلب جدول‌بندی نشده‌اند. همین هم باعث شده است که با کمترین بارش باران کل خیابان‌ها را آب بگیرد. کمااینکه اکثر این خیابان‌ها نیز خاکی هستند و آسفالت نشده‌اند. تقریباً کل زمستان این کوچه و خیابان‌ها کاملاً گل و لای است و عبور از آن بسیار سخت است. دیگر اهالی روستا نیز اغلب از چنین مشکلی گلایه داشتند. برخی از دختران دانش‌آموز گفتند که در زمستان به دلیل همین گل و لای مجبوریم روی کفش‌هایمان پلاستیک بپوشیم تا کفش‌هایمان گلی نشوند.
این مشکل به‌ویژه برای دانش‌آموزان دوچندان می‌شود. متأسفانه در تلخسرو مدرسه‌ای وجود ندارد. برخی از دانش‌آموزان روستا گفتند که نزدیکترین مدرسه برای ما در سرابتاوه است و روزانه مجبوریم نیم ساعت پیاده‌روی داشته باشیم تا به مدرسه برسیم. حال تصور کنید که در زمستان سرد، با بارش برف و یا حتی باران، از آنجا که جاده‌ها گلی هستند، این دانش‌آموزان باید با چه مشقتی خود را به مدرسه برسانند. همین مسائل باعث شده است که یکی از دانش‌آموزان پسر در همین روستا امسال مدرسه را رها کند. او در گفت‌وگو با کبنا گفت: به دلیل همین دوری مسافت همیشه دیر به مدرسه می‌رسیدم و مدرسه هم به خاطر این تأخیر من را به دفتر می‌فرستادند. همین مشکلات باعث شد که ترک تحصیل کنم. اگر هم می‌خواستم زود به مدرسه برسم باید خیلی زودتر بیدار می‌شدم و به مدرسه می‌رفتم. به همین خاطر ترک تحصیل کردم. از او پرسیدیم که اگر در تل خسرو مدرسه وجود داشت، باز هم ترک تحصیل می‌کردی؟ با تأکید جواب داد که نه و حتماً مدرسه می‌رفتم. خواسته این دانش‌آموزان از مسئولین احداث یک مدرسه در همین روستای تل خسرو است. اما بیش از دانش‌آموزان پسر، این دانش‌آموزان دختر هستند که سختی بیشتری را تحمل می‌کردند.
علاوه بر بعد مسافت و نبود مدرسه در تل خسرو، با وجود اینکه در دو سال اخیر که مدارس مجازی شده‌اند، اما باز هم حضور در کلاس‌های مجازی برای اغلب این دانش‌آموزان با سختی و مشقت همراه است. دانش‌آموزان روستا اغلب یک صدا گفتند که دسترسی به اینترنت در این روستا به شدت ضعیف است. البته اینترنت در خانه‌ها بسیار ضعیف‌تر از فضای بیرون از خانه است. آنها گفتند برای دانلود یک عکس و یا کلیپ آموزشی مجبورند در سرمای زمستان از خانه بیرون بیایند و در حیاط و یا کوچه منتظر بایستند که فایل‌های آموزشی را دریافت کنند. یکی از این دانش‌آموزان گفت: من در هیچ کجای دیگر به جز تل خسرو ندیده‌ام که علامت اینترنت E باشد. او می‌گفت در اکثر خانه‌ها وضعیت اینترنت به همین صورت است، اما در بیرون از خانه اینترنت سرعت بیشتری دارد.
اما مشکلات روستای تل خسرو فقط به همین موارد محدود نمی‌شود. برخی از اهالی روستا از قطعی مکرر آب به ویژه در تابستان گلایه داشتند. به گفته‌ی آنها در تابستان اغلب اوقات آب در تل خسرو قطع است. بوی نامطبوع فاضلاب نیز مزید بر علت شده است و باعث آزار ساکنین این روستا شده است. با وجود اینکه فاضلاب روستا آنها را اذیت می‌کند، زباله‌های روستا نیز به موقع جمع‌آوری نمی‌شوند. یکی از اهالی روستا گفت که بارها شده که 10 روز ماشین جمع‌آوری زباله به اینجا نیامده است. تمامی این موارد موجب ایجاد فضای غیربهداشتی در روستا شده است که ممکن است موجب انواع بیماری‌ها در بین اهالی روستا شود. همان‌طور که در روستاهای اطراف یاسوج مواردی از بیماری‌های نادری همچون کاوازاکی نیز دیده شده است.
بیشتر بخوانید:
در نبود خانه بهداشت؛ از بیماری کاوازاکی تا فوت دو نفر از ساکنین / چرا به روستای خلف‌آباد توجهی نمی‌شود؟
همه این موارد از سری مشکلاتی است که اهالی روستای خلف‌آباد با آن درگیر هستند. علیرغم اینکه امروزه از نظریه مهاجرت معکوس صحبت می‌شود، بر ما روشن نیست که چرا مسئولین کهگیلویه و بویراحمدی توجه چندانی به مناطق روستایی استان ندارند. گویی اصلاً نگاهی به برنامه‌های توسعه در کشور نداشته‌اند. این در حالی است که جمعیت روستایی کهگیلویه و بویراحمد 44 درصد از جمعیت کل استان را تشکیل می‌دهد. البته این مسائل در شهرهای استان و حتی مرکز استان یعنی یاسوج هم وجود دارد، اما شدت آن کمی کمتر از روستاها است. اگر نمی‌خواهیم در چند سال آینده سیل عظیمی از مردم روستایی روستاهای خود را ترک کنند و به حاشیه شهرها پناه ببرند باید از همین حالا ساماندهی مناطق روستایی را در اولویت قرار داد؛ البته اگر هنوز دیر نشده باشد.
به گزارش کبنا، کهگیلویه و بویراحمد یکی از معدود استان‌های کشور است که حدود نیمی از جمعیت آن را روستاییان تشکیل می‌دهد. بااین‌وجود هنوز هم بسیاری از مناطق روستایی از محرومیت رنج می‌برند. منطقه‌ی زیلایی در این استان، یکی از محروم‌ترین مناطق روستایی در کشور است. با وجود اینکه زیلایی، فاصله‌ی بسیاری با نقطه‌ی شهری دارد، اما در همین حواشی یاسوج نیز روستاهایی وجود دارند که از کمبود و بعضاً نبود برخی از خدمات اساسی رنج می‌برند.
تل خسرو، یکی از روستاهای توابع بخش مرکزی بویراحمد است که بر اساس سرشماری سال 1391، جمعیت آن بیش از 4000 نفر (800) خانوار است. این روستا با وجود فاصله‌ی نسبتاً کمی که از مرکز شهر یاسوج دارد، باز هم از خدمات اساسی بسیاری محروم است. بررسی میدانی کبنا نیوز و گفت‌وگو با برخی از اهالی این روستا نشان داد که مشکلات زیرساختی نیز در این روستا به وفور وجود دارد.
یکی از اهالی روستا به خبرنگار کبنا گفت: متأسفانه کوچه‌های روستا اغلب جدول‌بندی نشده‌اند. همین هم باعث شده است که با کمترین بارش باران کل خیابان‌ها را آب بگیرد. کمااینکه اکثر این خیابان‌ها نیز خاکی هستند و آسفالت نشده‌اند. تقریباً کل زمستان این کوچه و خیابان‌ها کاملاً گل و لای است و عبور از آن بسیار سخت است. دیگر اهالی روستا نیز اغلب از چنین مشکلی گلایه داشتند. برخی از دختران دانش‌آموز گفتند که در زمستان به دلیل همین گل و لای مجبوریم روی کفش‌هایمان پلاستیک بپوشیم تا کفش‌هایمان گلی نشوند.
این مشکل به‌ویژه برای دانش‌آموزان دوچندان می‌شود. متأسفانه در تلخسرو مدرسه‌ای وجود ندارد. برخی از دانش‌آموزان روستا گفتند که نزدیکترین مدرسه برای ما در سرابتاوه است و روزانه مجبوریم نیم ساعت پیاده‌روی داشته باشیم تا به مدرسه برسیم. حال تصور کنید که در زمستان سرد، با بارش برف و یا حتی باران، از آنجا که جاده‌ها گلی هستند، این دانش‌آموزان باید با چه مشقتی خود را به مدرسه برسانند. همین مسائل باعث شده است که یکی از دانش‌آموزان پسر در همین روستا امسال مدرسه را رها کند. او در گفت‌وگو با کبنا گفت: به دلیل همین دوری مسافت همیشه دیر به مدرسه می‌رسیدم و مدرسه هم به خاطر این تأخیر من را به دفتر می‌فرستادند. همین مشکلات باعث شد که ترک تحصیل کنم. اگر هم می‌خواستم زود به مدرسه برسم باید خیلی زودتر بیدار می‌شدم و به مدرسه می‌رفتم. به همین خاطر ترک تحصیل کردم. از او پرسیدیم که اگر در تل خسرو مدرسه وجود داشت، باز هم ترک تحصیل می‌کردی؟ با تأکید جواب داد که نه و حتماً مدرسه می‌رفتم. خواسته این دانش‌آموزان از مسئولین احداث یک مدرسه در همین روستای تل خسرو است. اما بیش از دانش‌آموزان پسر، این دانش‌آموزان دختر هستند که سختی بیشتری را تحمل می‌کردند.
علاوه بر بعد مسافت و نبود مدرسه در تل خسرو، با وجود اینکه در دو سال اخیر که مدارس مجازی شده‌اند، اما باز هم حضور در کلاس‌های مجازی برای اغلب این دانش‌آموزان با سختی و مشقت همراه است. دانش‌آموزان روستا اغلب یک صدا گفتند که دسترسی به اینترنت در این روستا به شدت ضعیف است. البته اینترنت در خانه‌ها بسیار ضعیف‌تر از فضای بیرون از خانه است. آنها گفتند برای دانلود یک عکس و یا کلیپ آموزشی مجبورند در سرمای زمستان از خانه بیرون بیایند و در حیاط و یا کوچه منتظر بایستند که فایل‌های آموزشی را دریافت کنند. یکی از این دانش‌آموزان گفت: من در هیچ کجای دیگر به جز تل خسرو ندیده‌ام که علامت اینترنت E باشد. او می‌گفت در اکثر خانه‌ها وضعیت اینترنت به همین صورت است، اما در بیرون از خانه اینترنت سرعت بیشتری دارد.
اما مشکلات روستای تل خسرو فقط به همین موارد محدود نمی‌شود. برخی از اهالی روستا از قطعی مکرر آب به ویژه در تابستان گلایه داشتند. به گفته‌ی آنها در تابستان اغلب اوقات آب در تل خسرو قطع است. بوی نامطبوع فاضلاب نیز مزید بر علت شده است و باعث آزار ساکنین این روستا شده است. با وجود اینکه فاضلاب روستا آنها را اذیت می‌کند، زباله‌های روستا نیز به موقع جمع‌آوری نمی‌شوند. یکی از اهالی روستا گفت که بارها شده که 10 روز ماشین جمع‌آوری زباله به اینجا نیامده است. تمامی این موارد موجب ایجاد فضای غیربهداشتی در روستا شده است که ممکن است موجب انواع بیماری‌ها در بین اهالی روستا شود. همان‌طور که در روستاهای اطراف یاسوج مواردی از بیماری‌های نادری همچون کاوازاکی نیز دیده شده است.
بیشتر بخوانید:
در نبود خانه بهداشت؛ از بیماری کاوازاکی تا فوت دو نفر از ساکنین / چرا به روستای خلف‌آباد توجهی نمی‌شود؟
همه این موارد از سری مشکلاتی است که اهالی روستای خلف‌آباد با آن درگیر هستند. علیرغم اینکه امروزه از نظریه مهاجرت معکوس صحبت می‌شود، بر ما روشن نیست که چرا مسئولین کهگیلویه و بویراحمدی توجه چندانی به مناطق روستایی استان ندارند. گویی اصلاً نگاهی به برنامه‌های توسعه در کشور نداشته‌اند. این در حالی است که جمعیت روستایی کهگیلویه و بویراحمد 44 درصد از جمعیت کل استان را تشکیل می‌دهد. البته این مسائل در شهرهای استان و حتی مرکز استان یعنی یاسوج هم وجود دارد، اما شدت آن کمی کمتر از روستاها است. اگر نمی‌خواهیم در چند سال آینده سیل عظیمی از مردم روستایی روستاهای خود را ترک کنند و به حاشیه شهرها پناه ببرند باید از همین حالا ساماندهی مناطق روستایی را در اولویت قرار داد؛ البته اگر هنوز دیر نشده باشد.
