مقامات بهداشتی کهگیلویه و بویراحمد؛ خانه بهداشت جلاله را دریابید!

کبنا ؛در بازدید و دیدار کاروان ستاد اجرایی فرمان امام(ره) استان کهگیلویه و بویراحمد از منطقه جلاله در بخش پاتاوه از شهرستان دنا، در کلیه حوزه‌های عمرانی، آموزشی و بهداشتی و... ، مردم این منطقه گلایه‌ها و شکوه‌هایی از کمبود امکانات و عدم توجه مسئولان شهرستانی و استانی داشته و از خبرنگاران پایگاه خبری تحلیلی کبنا نیوز خواستار انعکاس صدای خود بوده و استمداد داشتند که مطالبات حداقلی آنان را انعکاس داده تا شاید با اندک توجهی از سوی مقامات و دستگاه‌ها اجرائی، رنج غبار محرومیت در سطحی هر چند کم تکانده شود.
منطقه جلاله در دوردست‌ترین نقاط استان، در نزدیکای رودخانه خرسان در مرز استان کهگیلویه و بویراحمد و استان چهارمحال و بختیاری واقع است. مسیر فعلی و اصلی تردد مردم این دیار از طریق شهرستان لردگان در استان چهارمحال و بختیاری بوده و به مانند شبه جزیره‌ای دور افتاده از استان بوده که برای ارتباط با مرکز استان، از مسیر شهرستان لردگان وارد استان شده و عملاً گویی از سمت استان کهگیلویه و بویراحمد فراموش شده می‌باشد.
در گزارش‌های چند روز اخیر به کمبود‌ها و نقایص و محرومیت‌های این منطقه در حوزه‌های آموزشی، راه، مسکن، کشاورزی، آبرسانی و.... پرداخته شد. از امکانات و خدمات بهداشتی و درمانی؛ این منطقه صرفاً خانه بهداشتی دارد که سال تأسیس و احداث ساختمان آن، سال ۱۳۸۴ می‌باشد که عملیات تصویب و تخصیص بودجه و ساخت و ساز آن در دوران مدیریت دکتر محمدرضا نیکبخت به انجام رسیده و مردم این دیار، خدمت ساخت خانه بهداشت در دوران مدیریت دکتر نیکبخت را پاس داشته و با خاطره خوب از آن یاد می‌کنند.
هم اکنون بعد از سال‌ها این ساختمان مندرس و کهنه شده و ایمنی کامل و زیبایی خود را از دست داده و فرسوده شده که بشدت نیازمند ترمیم و بهسازی است. علاوه بر ضرورت بهسازی این خانه بهداشت که تنها مرکز درمانی مردم محروم آن دیار است، مواردی دیگر از نقایص و کمبود‌های این خانه بهداشت قابل توجه می‌باشد؛
۱. نیاز‌های دارویی؛ با توجه به اینکه این منطقه دور از استان بوده و مسیر خودرویی آن به شدت صعب العبور بوده که صرفاً ماشین‌های کمک دار امکان تردد دارند و اگر شخصی در شب بیمار شود و یا زن بارداری نیازمند حداقل‌های دارویی باشد، امکان آن نیست و ممکن است که بر اثر نبود حداقل‌های دارویی، چه بسا جان افرادی از دست برود. لذا بایسته است که این خانه بهداشت مورد توجه مقامات دانشگاه علوم پزشکی استان قرار گیرد.
۲. تجهیزات اداری (میز، صندلی، فایل‌های بایگانی و.... ) این خانه بهداشت بسیار قدیمی، منذرس وحتی غیرقابل استفاده است؛ به عنوان مثال فایل‌های مورد استفاده آن گونه فرسوده و قدیمی و شکسته هستند که گویی بیش از صد سال عمر کرده‌اند.
۳. این خانه بهدشات وسایل گرمایشی و سرمایشی نداشته و برای تنها کارمند آن و به خصوص برای مراجعین و زنان باردار و سایر مردم منطقه ایجاد سختی می‌نماید.
۴. تنها نیروی انسانی این خانه بهداشت، یک خانم بهورز می‌باشد که با توجه به تنهایی و جنسیت وی، امکان ارائه خدمات به روستا‌های منطقه را نداشته و وسیله موتوری نیز در اختیار وی نمی‌باشد. با توجه به صعب العبور بودن مسیر روستا‌های این منطقه و ضرورت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی به مردم، ضرورت دارد در کنار‌ایشان، بهورز مردی نیز شاغل باشد تا آن بخش از کار‌های صعب و سخت را تقبل نماید. حتی بهورز خانم شاغل در این مرکز خانه بهداشت، می‌گفتند که اگر موتورسیکلتی در اختیار‌ایشان قرار دهند، خود این مسیر‌های سخت را طی طریق کرده و در ارائه خدمات درمانی و بهداشتی به مردم روستا‌ها دریغ نخواهد کرد.
با جمیع این جوانت و شرحی از وضعیت این منطقه و کمبود‌های بهداشتی و درمانی ذکر شده، ضرورت جدی دارد که مقامات بهداشتی درمانی استان از ریاست دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، ریاست مرکز بهداشت استان، مرکز بهداشت شهرستان دنا و... در این منطقه حضور پیدا کرده و از نزدیک مشکلات این منطقه را دیده و لمس نموده و برای حل سریع این کمبود‌ها تلاش وافر بعمل آوردند تا همچون مدیریت اسبق دانشگاه علوم پزشکی در ساخت خانه بهداشت، نام نیکی از خود به جای گذارند.