تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲ ساعت ۰۰:۱۱
کد مطلب : ۴۶۳۵۸۹
کبنا شخصیت‌های برجسته استان را معرفی می‌کند؛
بخش دوازدهم) حسین پناهی؛ چهره‌ای جهانی اما غریب در کهگیلویه و بویراحمد
۴
کبنا ؛
کهگیلویه و بویراحمد علیرغم این‌که از نظر اغلب شاخص‌های توسعه، در رده استان‌های کم‌برخوردار قرار دارد، اما در نیروی انسانی حرفهای زیادی برای گفتن دارد.
به گزارش کبنا، استان کهگیلویه و بویراحمد در شاخص‌هایی مثل سطح توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و سلامت و بهداشت جز چند استان آخر کشور قرار دارد، اما از نظر نیروی انسانی از وضعیت مطلوبی برخوردار است.
پایگاه خبری کبنا نیوز در سلسله مطالبی به اختصار به معرفی برخی از چهره‌های شاخص کهگیلویه و بویراحمد پرداخته است.
حسین پناهی در سال 1335 در روستای دژکوه در حوالی شهر سوق از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد به دنیا آمد. او که نیمی از عمرش (22 سال) را قبل از انقلاب و نیمی دیگر (26 سال) را پس از انقلاب گذراند، هر دو شیوه حکومت‌داری را دیده بود. همین ویژگی، پناهی را در موقعیتی قرار داده بود که بتواند تحلیل دقیقی از شرایط اجتماعی داشته باشد که نمود آن در آثارش مشهود است.
پناهی همه زمینه‌های فرهنگی و هنری از قبیل نویسندگی، شعر، بازیگری، کارگردانی و ... را تجربه کرد. برخی او را فیلسوف می‌دانند؛ چرا که آثارش همگی بر یک مبنای خاص فکری نوشته شده‌اند و از شاکله مستحکم نظری برخوردارند.
این شاعر و فیلسوف کهگیلویه و بویراحمدی، راه نیمایوشیج را در شعر ادامه می‌داد؛ پایه‌گذار شعر معاصر نیما بود که توسط برخی از نویسندگان همچون حسین پناهی ادامه یافت.
پناهی پس از این‌که مدرک سیکلش را می‌گیرد، دوره‌ای طلبه می‌شود اما سپس آن را رها می‌کند تا به عنوان آموزگار در شوشتر مشغول به کار شود. پس از آن‌که در دوره جنگ به جبهه می‌رود و در بخش فرهنگی سپاه پاسداران فعالیت می‌کند به تهران می‌رود تا با عضویت در گروه‌های تئاتری، نخستین تجربه‌اش در نمایشنامه‌نویسی را امتحان کند. نوشتن را ادامه می‌دهد و پس از استخدام در صدا و سیما، بازیگری را شروع می‌کند.
این هنرمند هم‌استانی در نهایت در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ فوت می‌کند. گفته می‌شود پیکرش توسط دخترش آنا در ساعت ۱۰ شب شنبه ۱۷ مرداد در خانه‌اش واقع در خیابان جهان‌آرا کشف شد. همان موقع معاینات پزشکی قانونی نشان داد علت مرگش ایست قلبی بوده است. پیکرش نیز چند روز بعد در سوق دفن شد و پنج دهه عمر پربرکتش در ساحت فرهنگ و هنر کشور پایان یافت.
این نویسنده کهگیلویه و بویراحمدی در همه‌جا شناخته شده، اما در استان خود غریب بود. در این استان، سالی یک بار آن هم به صورت محفل‌های دوستانه، در سالروز فوتش یادی از او می‌شود. این در حالی است که در بسیاری از استان‌ها از جمله فارس، خراسان و ... تندیس شخصیت‌های برجسته فکری و فرهنگی در مرکز استان و یا محل دفنش ساخته شده و در معرض دید عموم قرار گرفته است.
آن‌قدر پناهی در استان مظلوم واقع شده که بسیاری از جوانان اصلاً او را نمی‌شناسند و برخی نیز فکر می‌کنند او زاده استانی دیگر است.
از آن‌جا که وجود چنین شخصیت‌هایی نوعی سرمایه فرهنگی محسوب می‌شود، پیشنهاد می‌شود تندیسی از او در یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد نصب شود. خیابانی به نام حسین پناهی نامگذاری شود و همچون جلسات شاهنامه‌خوانی که در یاسوج برگزار می‌شود، کتابخانه مرکزی استان همتی کند و آثار او را در نشست‌های کتابخوانی و یا نقد کتاب معرفی کند.
با چنین اقداماتی، حسین پناهی از یک چهره فرهنگی، تبدیل به یک سرمایه نمادین در کهگیلویه و بویراحمد می‌شود که می‌تواند به عنوان الگوی مرجع از سوی جوانان به او نگاه شود.
به گزارش کبنا، استان کهگیلویه و بویراحمد در شاخص‌هایی مثل سطح توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و سلامت و بهداشت جز چند استان آخر کشور قرار دارد، اما از نظر نیروی انسانی از وضعیت مطلوبی برخوردار است.
پایگاه خبری کبنا نیوز در سلسله مطالبی به اختصار به معرفی برخی از چهره‌های شاخص کهگیلویه و بویراحمد پرداخته است.
حسین پناهی در سال 1335 در روستای دژکوه در حوالی شهر سوق از توابع استان کهگیلویه و بویراحمد به دنیا آمد. او که نیمی از عمرش (22 سال) را قبل از انقلاب و نیمی دیگر (26 سال) را پس از انقلاب گذراند، هر دو شیوه حکومت‌داری را دیده بود. همین ویژگی، پناهی را در موقعیتی قرار داده بود که بتواند تحلیل دقیقی از شرایط اجتماعی داشته باشد که نمود آن در آثارش مشهود است.
پناهی همه زمینه‌های فرهنگی و هنری از قبیل نویسندگی، شعر، بازیگری، کارگردانی و ... را تجربه کرد. برخی او را فیلسوف می‌دانند؛ چرا که آثارش همگی بر یک مبنای خاص فکری نوشته شده‌اند و از شاکله مستحکم نظری برخوردارند.
این شاعر و فیلسوف کهگیلویه و بویراحمدی، راه نیمایوشیج را در شعر ادامه می‌داد؛ پایه‌گذار شعر معاصر نیما بود که توسط برخی از نویسندگان همچون حسین پناهی ادامه یافت.
پناهی پس از این‌که مدرک سیکلش را می‌گیرد، دوره‌ای طلبه می‌شود اما سپس آن را رها می‌کند تا به عنوان آموزگار در شوشتر مشغول به کار شود. پس از آن‌که در دوره جنگ به جبهه می‌رود و در بخش فرهنگی سپاه پاسداران فعالیت می‌کند به تهران می‌رود تا با عضویت در گروه‌های تئاتری، نخستین تجربه‌اش در نمایشنامه‌نویسی را امتحان کند. نوشتن را ادامه می‌دهد و پس از استخدام در صدا و سیما، بازیگری را شروع می‌کند.
این هنرمند هم‌استانی در نهایت در ۱۴ مرداد ۱۳۸۳ فوت می‌کند. گفته می‌شود پیکرش توسط دخترش آنا در ساعت ۱۰ شب شنبه ۱۷ مرداد در خانه‌اش واقع در خیابان جهان‌آرا کشف شد. همان موقع معاینات پزشکی قانونی نشان داد علت مرگش ایست قلبی بوده است. پیکرش نیز چند روز بعد در سوق دفن شد و پنج دهه عمر پربرکتش در ساحت فرهنگ و هنر کشور پایان یافت.
این نویسنده کهگیلویه و بویراحمدی در همه‌جا شناخته شده، اما در استان خود غریب بود. در این استان، سالی یک بار آن هم به صورت محفل‌های دوستانه، در سالروز فوتش یادی از او می‌شود. این در حالی است که در بسیاری از استان‌ها از جمله فارس، خراسان و ... تندیس شخصیت‌های برجسته فکری و فرهنگی در مرکز استان و یا محل دفنش ساخته شده و در معرض دید عموم قرار گرفته است.
آن‌قدر پناهی در استان مظلوم واقع شده که بسیاری از جوانان اصلاً او را نمی‌شناسند و برخی نیز فکر می‌کنند او زاده استانی دیگر است.
از آن‌جا که وجود چنین شخصیت‌هایی نوعی سرمایه فرهنگی محسوب می‌شود، پیشنهاد می‌شود تندیسی از او در یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد نصب شود. خیابانی به نام حسین پناهی نامگذاری شود و همچون جلسات شاهنامه‌خوانی که در یاسوج برگزار می‌شود، کتابخانه مرکزی استان همتی کند و آثار او را در نشست‌های کتابخوانی و یا نقد کتاب معرفی کند.
با چنین اقداماتی، حسین پناهی از یک چهره فرهنگی، تبدیل به یک سرمایه نمادین در کهگیلویه و بویراحمد می‌شود که می‌تواند به عنوان الگوی مرجع از سوی جوانان به او نگاه شود.
پناهی کسی است که در زادگاهش اجازه ندادند یک میدان به نامش نامگذاری شود...این در تاریخ خواهد ماند.
اما او فراموش نخواهد شد چون اندیشه اش محصور به یک جغرافیای خاص نبود.جهان وطن دانا.او در تمام اثارش یک سبک ویژه داشت ...مختص به خود خودش...