همایش بزرگداشت حافظ در یاسوج  برگزار شد / مدیرکل فرهنگ: نه تحریم و نه تهدید حریف قدرت فرهنگی ایران نمی شود / حسن بهرامی: خوشحالم بعد ۳ سال در یک برنامه فرهنگی حضور پیدا میکنم / عضو هیات علمی دانشگاه تهران: حافظ مکتب اخلاق و معرفت است

کبنا ؛همایش علمی ادبی در کوی نیک نامی به مناسبت هفته جهانی گرامی داشت حافظ سه شنبه ۲۵ مهرماه در سالن شهید چمران دانشگاه یاسوج با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی و شاعران فرهیخته و حافظ پژوهشان برگزار شد.
به گزارش کبنا به نقل از روابط عمومی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کهگیلویه و بویراحمد، همایش علمی ادبی در کوی نیک نامی به مناسبت هفته جهانی گرامی داشت حافظ سه شنبه ۲۵ مهرماه در سالن شهید چمران دانشگاه یاسوج با حضور مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی و شاعران فرهیخته و حافظ پژوهشان برگزار شد.
امین درخشان، ضمن گرامی داشت هفته جهانی حافظ بیان داشت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توجه جدی به بزرگداشت مفاخر فرهنگی و هنری در کشور است و این در سیاست وزارت ارشاد در دولت سیزدهم با جدید مورد توجه قرار گرفت.
وی با اشاره به بزرگداشت حافظ گفت: اگر در ایران اسلامی گنجینه‌های بزرگ مادی برای صادر به خارج از مرز‌های ایران دارد که شامل نفت و گاز، و صنایع دستی می‌باشد اما بزرگترین صادرات مملکت که نه تحریم و نه تهدید حریف آن می‌شود صادرات فرهنگی ما است چرا که حافظ، فردوسی و سعدی و مفاخر فرهنگی و ادبی جهانی داریم.
حسن بهرامی شاعرخوش سخن استان گفت: خوشحالم بعد از ۳سال در یک برنامه فرهنگی حضور پیدامیکنم و در جمع اساتید ادبیات‌یه شعرخوانی می‌پردازم و ان شالله این برنامه‌ها در زمان مدیرکل جوان استان تداوم داشته باشند و شاهد همچون برنامه‌های زیبا و پرنشاط علمی وادبی باشیم.
دکترایرج شهبازی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، ضمن ایراد سخنرانی در بین دانشجویان واساتید بیان کرد: حافظ مکتب اخلاق ومعرفت هست و یکی از ویژگی‌های حافظ این است که به شدت نهاد‌های اجتماعی و دینی را نقد می‌کند و کمتر نهاد دینی و اجتماعی بوده که از دسترس نقد حافظ در‌امان مانده باشد، مثلاً او با زبان زهد، وعظ، تصوف و احتساب با این نهاد‌ها برخورد می‌کرد. در یک کلام، حافظ از عموم مقدسات و پدیده‌ها تقدس‌زدایی می‌کند و آن‌ها را آماج طنز و طعنه خودش قرار می‌دهد و با آن‌ها شوخی می‌کند.
استاد دانشگاه، نویسنده، مولوی پژوه و محقق ادبیات عرفانی بیان داشت:  حافظ را می‌توان به عنوان یک مصلح اجتماعی در عصر خودش دانست. او با اینکه خود حافظ قرآن است، چهار دلیل مهم برای نقد از حافظان و قاریان دارد و همان‌گونه که قرآن را به قداست می‌شناسد، قراء، حفاظ و زهدفروشان هم‌عصرش را با تیغ طنز و هجو نشانه می‌گیرد و ایراد مهم و جدی‌اش معطوف به ریاکاران و دین‌فروشان است.