بدرود مرد پاکدست و مدیر

کبنا ؛متن ارسالی؛ در هیاهوی قانون بازنشستگی و سرنوشت شهردار تهران که آکنده از موارد عجیب و غریب و بازی‌های سیاسی و مطرح شدن موارد زیاد حقوقی و مدنی بود که بعضاً نادیده گرفته شدند از دو مورد اساسی غفلت شد یکی نجابت اخلاقی و منش شخصیتی مهندس افشانی در مواجهه با این اتفاقات و بداخلاقیات بود که بر خلاف کسانی که از هیچ تخریبی دریغ نمی‌کردند از هرگونه هیاهو و فرافکنی برای حفظ کرسی خود خوداری کرد و عملکرد فنی و قابل تقدیری بود که به رغم اینکه رفتن اش از شهرداری تهران مسجل شده بود تا روز اخر و ساعت آخر از وظیفه و خدمت به مردم غافل نشد و دوم عملکرد مخالفین افشانی بود کسانی که شورای شهر و شهرداری را از مولفه های دمکراسی و واگذاری مسئولیت و مشارکت مردم در سرنوشت خود می‌دانستند اما برای رسیدن به کرسی شهرداری ابتدائی ترین موارد حقوقی و مدنی نادیده گرفتند همان کسانی که در بحبوحه‌ی تخریب افشانی به وزیری رای اعتماد دادند که در وزارتخانه‌ی دیگر عملکرد ضعیفی داشت و یا همزمان با تخریب افشانی به بهانه‌ی قانون بازنشستگی دنبال چانه زنی برای شخصی بودند که خود بازنشسته بود و در دوران مدیریت خود به‌عنوان وزیر کارنامه قابل توجهی نداشت!
سرنوشت محمد علی افشانی در شهرداری تهران در تاریخ کشور و تاریخ مدیران خواهد ماند، تاریخی که نادر مدیریت‌های با کیفیت آن عمر کوتاهی دارند!
 سرنوشت تلخی که نشانه‌ای از انحصار قدرت و سهم خواهی یک طیف گسترده در ساختار سیاسی و مدیریتی کشور را نشان می‌دهد طیفی از گروههای سیاسی که مدعی خط و مشی اصلاحطلبی و اصلاحات در ساختار سیاسی کشور بوده‌اند و هستند و ماهیت وجودی خود را اینگونه تعبیر می‌کنند، اما در مواجهه با افشانی تمامی پرده‌ها و مرزهای بی اخلاقی را کنار زدند و رد کردند در مسیر تخریب افشانی بیشتر این خودی‌ها بودند که تیغ در دست و به بهانه قانون بازنشستگی از هیچ تهمت و تخریبی غافل نشدند از پیش کشیدن مسائل قومی و قبیله‌ای و حتی مسائلی نظیر شنود در این مدت کم علیه افشانی پرده برداری شد و شاید کوچک‌ترین نتیجه مدیریت افشانی بر کرسی شهرداری تهران برملا شدن ماهیت کسانی بود که نزد افکار عمومی راجع به انها طور دیگری قضاوت می‌شد و مهمتر از همه این‌ها توانایی و پاکدستی افشانی می‌باشد که با گذشت زمان صداقت و کارامدی اش با ناکارآمدی همین طبل‌های توخالی بیش از گذشته روشن‌تر خواهد شد.
افشانی در عرصه مدیریت شاید قوی‌ترین نبود اما یقیناً یکی از قوی‌ترین و متخصص‌ترین مدیرانی بود که سپهر سیاسی ایران به خود دیده است. از ابتدا مورد هجمه واقع شد و در طول کوتاه عمر مدیریتش بارها متهم به اعمالی شد که در روز تودیعش دروغ بودن و غیر واقعی آن بر همگان روشن شد، نیامده متهم به قوم گرایی شد اما مخالفانش نتوانستند هرگز نشانه‌ای دال بر این ادعا پیدا کنند. متهم به بستن با لاریجانی برای 1400 شد اما بعدها معلوم شد چه کسانی با لاریجانی برای 1400 بسته‌اند و همان کسان نیز بودند که به افشانی تهمت زدند، علیه اش موج سازی کردند، به قانون تصویب کردن پناه بردن و در میان مخالفت شدید حقوقدانان و مردم قانونی را به تصویب رساندند که البته بعید نیست اندکی بعد از رفتن افشانی خود آنرا اصلاح کنند!
این نوشته اگر چه دل پری دارد ولی پر از ارجاعات و فکت هایی که گواهی می‌دهند محمد علی افشانی در دوران مدیریتش صلابت، تدبیر و پاکدستی از ویژگی‌هایش بود. مهدی چمران که خود سال‌ها تجربه حضور در شورای شهر تهران را دارد و با زیر و بم کار کاملاً آشناست در تعریف وضعیت مدیریت اصلاح طلبان در شهرداری تهران گفته بود. «در دوره نجفی انفعال و رکود بر شهرداری حاکم بود که با آمدن افشانی تحرک و فعالیت بیشتری در این حوزه حاکم شد.»
 فعالیت و از سرگیری و شتاب در اجرای پروژه‌های عمرانی تنها رهاورد افشانی که متخصص همین حوزه است نیست بلکه در عرصه شفافیت و مبارزه با فساد کارهای ماندگاری از خود به یادگار گذاشت و با راه اندازی سامانه شفافیت پروژه‌های شهرداری نوید روزهای بهتری را برای این نهاد مهم پی گذاشت.
افشانی هم به جوانان توجه داشت و هم به بانوان! نگاهش برخلاف مدیران قوم گرا در ساختار مدیریتی کشور توجه به نیروهای نخبه آنهم از دورن مجموعه شهرداری بود. افشانی نه هیاهویی به پا کرد و نه مشکلات را به گردن قبلی‌ها انداخت! بی سروصدا و در حالی که روز اول برخی سهم خواهان وی را در یک تعلیق کاری قرار دادند بر کار و خدمتش تمرکز کرد و نتیجه‌اش یک دوران طلایی هر چند تلخ برای شهر تهران بود دورانی که بعید است دیگر با جانشینان تکرار شود و همین تودیع افشانی را باید پایان بخت عقبه‌ی اصلاح طلبان در شورای شهر تهران دانست!
حکایت علی اسماعیلی مدیرکل حوزه شهردار که توسط افشانی و آنهم به روال یک سنت مرسوم در میان مدیران کشور یعنی انتخاب نزدیکان برای ریاست دفتر انتخاب شده بود بسیار شبیه افشانی بود. ولی ایشان نیز از همه طرف مورد هجمه قرار گرفت از استان تا تهران از اصلاح طلب تا قالیبافی همه و همه وی را از تهمت و تخریب بی نصیب نگذاشتند.
اسماعیلی فرد نیز از مدیران پاکدست و ثابت قدمی بود که هرگز حاضر به حضور در بازی‌های کثیف جریان‌های سیاسی نشده بود.
این تیم از شهرداری رفتند تا مجالی برای سهم خواهان باز شده باشد اما یقیناً نام نیک و اعمال ماندگار این دو در حافظه جمعی مردم ماندگار خواهد بود.

-------------------------------
حبیب شهبازی