چرا از سازمان ملل خارج نمی‌شویم؟

کبنا ؛FATF یک تعهد مالی و پولی است که کشورها تصمیم گرفته‌اند آن تعهد را اجرایی کنند. گرچه در ابتدا یعنی سال 1980 این تعهد بین هشت کشور صنعتی بود و بعد از آن گسترش یافت و امروز تقریبا همه کشورهای جهان جز ایران و کره شمالی و سودان در این تعهد هستند. حتی عراق و سوریه هم هستند و نکته تاسفبار این است که از کشورهای عضو 35 کشور به عنوان گروه اقدام ویژه نظارت می‌کنند که عربستان و اسرائیل هم جزو این کشورها هستند. مبنای روابط بانکی بین ایران و سایر کشورهای جهان یک شرط بزرگ به نام FATF یا CFT دارد که یک عنوان است ولی چهار لایحه و قانون است که اصل آن مبارزه با پولشویی، موادمخدر، قاچاق انسان و عدم کمک به گروه‌های تروریستی است، البته هر کدام در لوایح جداگانه. اگر ایران به آن نپیوندد، طبیعی است که همین مقدار روابط بانکی که با برخی کشورها داریم یا اروپا که وعده ایجاد کانال مالی را داده، قطعا عدم تصویبCFT یاFATF به این مفهوم است که به دست‌شان بهانه داده‌ایم که دیگر مبادله پولی بین ایران یا بانک‌های ایرانی و بانک‌های خارجی انجام نگیرد. یک نکته واضح است که اگر می‌توانستیم دور کشور را حصار بکشیم و ارتباط تجاری با دنیا نداشته باشیم نه تنها به CFT نیازی نیست بلکه حتی نیازی نیست که عضو سازمان ملل شویم. ولی در دنیایی زندگی می‌کنیم که به غلط یا درست قوانینی را پذیرفته‌اند برای اینکه زندگی بهتر داشته باشند. به طور ویژه بحث FATF متعلق به حدود 40 سال قبل است و نه مربوط به برنامه هسته‌ای ایران و زمان نزدیک به حال. نکته دیگر این است که برخی فکر می‌کنند پذیرفتن این قانون یعنی افشای همه اسناد مالی کشور که جای تعجب دارد یا اینکه مثلا اگر ایران بخواهد به کشوری کمک کند دیگر نمی‌تواند! سوال ساده این است که مگر عربستان یا برخی کشورهای حاشیه خلیج فارس، خود گروه‌های تروریستی سوریه را ایجاد نکردند و خودشان هم عضو FATF هستند. پس چرا اتفاقی نمی‌افتد؟ لذا به نظر می‌رسد برخورد با CFT یا FATF در ایران بیشتر جنبه سیاسی به خود گرفته و نه جنبه فنی و تکنیکال. نکته جالب‌تر اینکه دولت قبلی بخش زیادی از لایحه را خودش تقدیم مجلس کرده بود و حالا دچار مشکل شده است! لذا در این میان طبیعی است که تورم زیاد شده و پول ملی تضعیف می‌شود.