بازی سه سر برد «شورای وحدت»

شورای وحدت نیروهای انقلاب (اصولگرایان) حدود یک ماه است که تشکیل شده است. با گذشت این زمان، اما تاکنون موسسان پشت صحنه (آقایان پورمحمدی، باهنر و...) از فلسفه واقعی این شورا پرده برداری نکرده اند. اما آنچه به نظر می آید این است که، جریان یاد شده در ادامه ی تاکتیک های متداول حزبی خود در گذشته و از جمله قالب نمودن چهره هایی از نوع مرحوم هاشمی رفسنجانی و ناطق نوری در حال فعالیت هستند. البته این بار به شکل جدید و پوستین جدید.
اگر بخواهیم طراحی زیرکانه تیم تصمیم ساز این جریان را بر روی کاغذ بیاوریم، می توان از راهکار مشخص و چند سناریوی آنان نام برد:
موسسین اصلی این جریان با توجه به اینکه محبوبیت چندانی در بدنه ی اجتماعی نیروهای انقلاب ندارند و بیشتر رفتار حزبی و اصولگرایانه دارند تا انقلابی، لذا درصدند تا با استفاده از دو نام محبوب در جریان انقلابی(روحانیت و آیت الله رئیسی) خود را بازسازی و احیا کنند.
اگر آقای رئیسی بپذیرد که وارد این کارزار شود و در انتخابات هم موفق شود، در آینده، با بهانه ی حمایت از ایشان ادعای سهم خواهی خواهند کرد.
اتفاقی که اینجا خواهد افتاد این است که عملا با دوشورای  ناهماهنگ مواجه هستیم که اکنون باید یکی شوند. اما چون یکی از این شوراها عملا به جای همراهی، به صورت زیرپوستی کارشکنی خواهد کرد، نتیجه ی مطلوب به دست نخواهد آمد.
البته در این وضعیت همچنان شورای وحدت، حمایت از نامزد اصلی مورد حمایتشان (لاریجانی) را به صورت غیررسمی و پشت صحنه انجام خواهند داد.
 در سناریوی دیگر، اگر جناب آقای رئیسی نپذیرند که وارد صحنه شوند، موسسین شورای وحدت، دو راهکار را در پیش می گیرند: فرصت سوزی و ایجاد انشقاق.
در واقع، با معطل کردن جریان انقلابی (به بهانه ی رسیدن به گزینه ی اصلح)، دو هدف را پیگیری خواهند کرد:
اولا جلوگیری از ایجاد وحدت در میان بدنه ی انقلابیون و قدرت یابی شورای ائتلاف نیروهای انقلاب. و اینکه با از هم گسیختگی میان نیروهای جریان، اجازه رسیدن به گزینه ی واحد را به آنها نداده و فرصت را از آنان بگیرند.
سپس از فرصت و خلا به وجود آمده، در جهت معرفی نامزد اصلی خود(لاریجانی) استفاده نمایند.
البته در این زمان برخی از جریان های انقلابی همراه با شورای وحدت هم که متوجه این فریب می شوند دچار سردرگمی خواهند شد و امکان بازسازی خود و همراهی با انقلابیون را نخواهند داشت.
نکته ی مهم اینکه، در این شرایط آشفته، امکان و رغبت همراهی اصلاح طلبان با لاریجانی بیشتر خواهد شد. همان هدفی که به نظر می رسد موسسین شورای وحدت پیگیر آن هستند.
لذا در این راهبرد انشقاقی که «شورای وحدت» در پیش گرفته است در صورت تحقق هر کدام از این سناریوها، به اهداف خود خواهند رسید و در این میان بازنده ی اصلی، جریان انقلابی و خصوصا گروهی از احزاب اصولگرا همراه این جریان هستند که فریب فرصت سوزی این شورای را خورده اند و برنده هم، تیم لاریجانی و شاید هم اصلاح طلبان باشند.