تاریخ انتشار
شنبه ۳ دی ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۳۳
کد مطلب : ۴۵۶۰۵۳
یادداشتی از رفعت کاظمی؛
چه فضای امنی برای مدیران ساختیم که کوچکترین سوالی با سیلی پاسخ داده میشود / دانشجوها در استان کهگیلویه و بویراحمد کجای پازل مطالبه گری از مسوولان هستند؟
رفعت کاظمی
۷
کبنا ؛
اگر دانشگاه را امامزاده و دانشجو را متولی بدانیم پس باید گفت که حرمت امامزاده با متولی است. دقیق‌تر اینکه؛ لطفاً آدرس اشتباه ندهید، لطفاً مظلوم‌نمایی نکنید و اینقدر برای ما از شأن تخریب شده‌ی دانشجو نگویید. باید با یک سؤال، این مسأله را به مسیر صحیح رهنمون کرد و پرسید که تعریف شما از "شان دانشجو" چیست که معتقدید به واسطه‌ی یک سیلی (هرچند به ناحق)، مورد هجوم قرار گرفته است؟!
یادش بخیر، یک شهید بهشتی بود که می‌گفت؛ "دانشجو مؤذن جامعه است که اگر خواب بماند نماز امت قضا میشود". آقایان؛ شان دانشجو آن روزی به تاراج رفت که مؤذن خواب ماند و از مصائب ریز و درشتی که بر جامعه و مردمش می‌گذرد عقب ماند، و همه‌ی هم‌و‌غم‌اش خلاصه شد در نمایش‌های ویترینی ۱۶ آذر که هیچ باری از دوش امت برنمی‌دارد.
دیدید چه شد؟
دانشجویی که برای برقراری آرمانخواهی، عدالتخواهی و استکبارستیزی باید دائماً خاک میدان بخورد و سرش بوی دردسر بدهد برای زدن به خطِ مسائل، و خواب و خوراک و آرام و قرار را از مدیرانِ ناکارآمد، مفسدان، چپاولگران و قانون‌دان‌های قانون‌گریز بگیرد، امروز کارش به جایی رسیده که در خانه‌ی خودش مورد هجوم قرار می‌گیرد.
آیا نباید به حال جامعه‌ای که مؤذنش این‌چنین خوار و ذلیل است، گریست؟!
کهگیلویه و بویراحمد بهشت مدیران ناکارآمد است و دانشجو به جای اینکه دائماً یقه‌ی این ناکارآمد‌ها را بگیرد و این بهشت برین را برایشان به جهنم تبدیل کند، دغدغه‌اش شده اینکه سالی یکبار با زور و تمنا تعدادی از مسئولان را به دانشگاه بکشاند و چند سؤال بپرسد و احیاناً دادی بزند و بادی به غبغب اندازد!
ببینید چقدر ما شوربخت شده‌ایم که مطالبه‌ی دانشجوی ما از نماینده‌ی مجلس این است که استاندار را به دانشگاه بکشاند. این مطالبه در دل خود می‌گوید که یا نماینده، آدمِ استاندار است و یا استاندار، آدم و اجیر شده‌ی نماینده، که در هر صورت یکی بدتر از دیگری‌ست.
اگر این ابتذال نیست پس چیست؟!
مسابقه‌ی رفاه میان مسئولان، بی‌اعتنایی نسبت به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عملِ برنامه‌ریزان و ثروت‌های سر برآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند با چشم غیرمسلح هم قابل رؤیت است، و سرآغازِ فهرستِ بلندِ مسائلِ کشور که "عدالت" است به محاق رفته و فقرستیزی جای خودش را به فقیرنوازی داده و هر روز سفره‌ی مردم کوچکتر میشود آن وقت دانشجوی ما به اجرای یک سری برنامه‌ی روتین دل‌خوش کرده و انتظار دارد از سوی اوباشی که بادیگارد نماینده هستند بخاطر یک سؤال مورد تعرض هم قرار نگیرد. ببینید چه فضای امن و آرامی برای مدیران ساخته‌اید که تابِ یک سؤالتان را هم نمی‌آورند!
دانشجوی عزیز؛ امروز، روزِ حساب‌کشی از شماست و باید از شما پرسید که نقشتان در بررسی و پیگیری مسائل استان کجاست؟
سد‌های تنگ‌سرخ و چم‌شیر که آینده‌ی زیست‌محیطی استان را نشانه گرفته‌اند و هم‌نوایی برخی رسانه‌ها با این چوب حراجی که بر تنِ نحیف زیست‌بومِ استان وارد آمده، تنِ شما نلرزاند؟!
فقر، اختلاف طبقاتی و تبعیض، شما را به فکر وا نداشت؟!
کمربندی یاسوج- اصفهان که به یک قتلگاه تبدیل شده، اشک شما را درنیاورد؟!
ممانعت استانداری از حضور برخی رسانه‌ها در جلسات، شما را دچار تردید نکرد؟!
وضعیت شهرداری‌ها و شورا‌های شهر، شما را به تکاپو ترغیب نکرد؟!
صفِ عریض و طویل وام ازدواج در استان و رتبه‌ی آخر استان در دریافت این تسهیلات و همزمان شعار افزایش جمعیت از سوی مدیران نگرانتان نکرد؟!
مشغول بودن زنان و دخترانمان به کارگری در مزارع کشاورزی استان همسایه، خونتان را به جوش نیاورد؟! و و و خیلی مسائل دیگر.
اگر پاسختان به این قبیل سؤالات منفی است پس به نماینده مجلس حق بدهید که اوباش را به همراهی با خود برای حضور در دانشگاه برگزیند و تا این لحظه عذرخواهی نکند، و صندلی‌اش را از هم‌اکنون برای مجلسِ آینده رزرو کند و موی تنش از بیانیه‌های شما سیخ نشود، چرا که از ماست که برماست!
یادش بخیر، یک شهید بهشتی بود که می‌گفت؛ "دانشجو مؤذن جامعه است که اگر خواب بماند نماز امت قضا میشود". آقایان؛ شان دانشجو آن روزی به تاراج رفت که مؤذن خواب ماند و از مصائب ریز و درشتی که بر جامعه و مردمش می‌گذرد عقب ماند، و همه‌ی هم‌و‌غم‌اش خلاصه شد در نمایش‌های ویترینی ۱۶ آذر که هیچ باری از دوش امت برنمی‌دارد.
دیدید چه شد؟
دانشجویی که برای برقراری آرمانخواهی، عدالتخواهی و استکبارستیزی باید دائماً خاک میدان بخورد و سرش بوی دردسر بدهد برای زدن به خطِ مسائل، و خواب و خوراک و آرام و قرار را از مدیرانِ ناکارآمد، مفسدان، چپاولگران و قانون‌دان‌های قانون‌گریز بگیرد، امروز کارش به جایی رسیده که در خانه‌ی خودش مورد هجوم قرار می‌گیرد.
آیا نباید به حال جامعه‌ای که مؤذنش این‌چنین خوار و ذلیل است، گریست؟!
کهگیلویه و بویراحمد بهشت مدیران ناکارآمد است و دانشجو به جای اینکه دائماً یقه‌ی این ناکارآمد‌ها را بگیرد و این بهشت برین را برایشان به جهنم تبدیل کند، دغدغه‌اش شده اینکه سالی یکبار با زور و تمنا تعدادی از مسئولان را به دانشگاه بکشاند و چند سؤال بپرسد و احیاناً دادی بزند و بادی به غبغب اندازد!
ببینید چقدر ما شوربخت شده‌ایم که مطالبه‌ی دانشجوی ما از نماینده‌ی مجلس این است که استاندار را به دانشگاه بکشاند. این مطالبه در دل خود می‌گوید که یا نماینده، آدمِ استاندار است و یا استاندار، آدم و اجیر شده‌ی نماینده، که در هر صورت یکی بدتر از دیگری‌ست.
اگر این ابتذال نیست پس چیست؟!
مسابقه‌ی رفاه میان مسئولان، بی‌اعتنایی نسبت به گسترش شکاف طبقاتی در ذهن و عملِ برنامه‌ریزان و ثروت‌های سر برآورده در دستانی که تا چندی پیش تهی بودند با چشم غیرمسلح هم قابل رؤیت است، و سرآغازِ فهرستِ بلندِ مسائلِ کشور که "عدالت" است به محاق رفته و فقرستیزی جای خودش را به فقیرنوازی داده و هر روز سفره‌ی مردم کوچکتر میشود آن وقت دانشجوی ما به اجرای یک سری برنامه‌ی روتین دل‌خوش کرده و انتظار دارد از سوی اوباشی که بادیگارد نماینده هستند بخاطر یک سؤال مورد تعرض هم قرار نگیرد. ببینید چه فضای امن و آرامی برای مدیران ساخته‌اید که تابِ یک سؤالتان را هم نمی‌آورند!
دانشجوی عزیز؛ امروز، روزِ حساب‌کشی از شماست و باید از شما پرسید که نقشتان در بررسی و پیگیری مسائل استان کجاست؟
سد‌های تنگ‌سرخ و چم‌شیر که آینده‌ی زیست‌محیطی استان را نشانه گرفته‌اند و هم‌نوایی برخی رسانه‌ها با این چوب حراجی که بر تنِ نحیف زیست‌بومِ استان وارد آمده، تنِ شما نلرزاند؟!
فقر، اختلاف طبقاتی و تبعیض، شما را به فکر وا نداشت؟!
کمربندی یاسوج- اصفهان که به یک قتلگاه تبدیل شده، اشک شما را درنیاورد؟!
ممانعت استانداری از حضور برخی رسانه‌ها در جلسات، شما را دچار تردید نکرد؟!
وضعیت شهرداری‌ها و شورا‌های شهر، شما را به تکاپو ترغیب نکرد؟!
صفِ عریض و طویل وام ازدواج در استان و رتبه‌ی آخر استان در دریافت این تسهیلات و همزمان شعار افزایش جمعیت از سوی مدیران نگرانتان نکرد؟!
مشغول بودن زنان و دخترانمان به کارگری در مزارع کشاورزی استان همسایه، خونتان را به جوش نیاورد؟! و و و خیلی مسائل دیگر.
اگر پاسختان به این قبیل سؤالات منفی است پس به نماینده مجلس حق بدهید که اوباش را به همراهی با خود برای حضور در دانشگاه برگزیند و تا این لحظه عذرخواهی نکند، و صندلی‌اش را از هم‌اکنون برای مجلسِ آینده رزرو کند و موی تنش از بیانیه‌های شما سیخ نشود، چرا که از ماست که برماست!
