تاریخ انتشار
دوشنبه ۳ بهمن ۱۴۰۱ ساعت ۱۱:۰۴
کد مطلب : ۴۵۷۴۳۴
یادداشت؛
بخاطر 5 ماه حقوق معوقه کارگران شهرداری یاسوج / چرا انسانِ انقلابی اینقدر بی‌خیالِ مسائل کارگران شده است؟
رفعت کاظمی
۳
کبنا ؛ماه‌ها قبل و در اردیبهشت‌ماه سال جاری به مناسبت روز کارگر نوشته بودم که اعتراض کارگران شهرداری یاسوج به 5 ماه حقوق معوقه شان فرصت بازخوانی دوباره این مطلب را بدست داده است.
[اگر کاریکاتور را تصویری نامتوازن برای تبدیل شدن یک چیز به هرآنچه غیر از حقیقتِ خودش بدانیم، و اگر نگاهِ فانتزی را نگاهی شیک و اتوکشیده برای کاربردی غیرعملیاتی در یک موضوع بدانیم، باید گفت در شرایطی هستیم که یکی از کاریکاتوری‌ترین و فانتزی‌ترین نگاه‌ها را به کارگر و روزِ منتسب به او مشاهده می‌کنیم.
امروز ۱۱ اردیبهشت و روز کارگر بود. روزی که بقول امیر خراسانی؛ "فرصتی‌ست برای ضدِکارگری‌ترین افراد و نهادها تا درباره‌ی اهمیتِ کارگران، پیام تبریک صادر کنند!"
این روز در استان کهگیلویه و بویراحمد با چند حرکتِ نمادین پشت سر گذاشته شد که یکی از درشت‌ترینِ آن‌ها عیادت مدیرکل و مدیر درمان تامین اجتماعی استان به همراه مسئولان خانه‌ی کارگر از بیماران بستری شده در بیمارستان شهدای گمنام یاسوج و اهدای شاخه‌ی گل به آنان و به کارگران شاغل در این بیمارستان بود!
در همان پایتخت هم برجسته‌ترین برنامه این بود که با دعوت از طیفی از کارگران و برگزاری مراسمی به این مناسبت، مسئولان شهرداری برای همدلی و همراهی با جامعه‌ی کارگری لطف نموده و روپوش کارگری بر تن کرده و با نشستن در ردیف جلو، توسط یک نوار آبی‌رنگ، خط مرزی خود را با این بخش از جامعه‌ای که در پشت سرشان نشسته بودند، مشخص نمودند.
همیشه همین است. همین‌قدر شیک و فانتزی. دیگر کسی نمی‌گوید که چرا جامعه‌ی متکثر کارگری را در خوشبینانه‌ترین حالت، اینقدر شُسته- رُفته و محدود نشان می‌دهند!
پس سهمِ آن طیفی که زیر پوستِ شهر به بیگاری مشغولند و مطلقا دیده نمی‌شوند در کجای این روز قرار دارد؟
در استان کهگیلویه و بویراحمد بخش زیادی از جامعه‌ی کارگری را زنان و دختران تشکیل می‌دهند. زنان و دخترانی که مطلقا در حساب و کتاب‌های این روز به حساب نمی‌آیند و برای چِندرغاز ناچارند در بدترین شرایط کار کنند و جیکشان هم درنیاید. زنان و دخترانی که از حقوق، ساعاتِ کاری، بیمه، مزایا، ارتقا، احترام، حفظ شأن و خیلی از استانداردهای دیگر مطابق با قانون کار بهره‌ای ندارند و باید آرام و سر به زیر به همان حداقل‌ها بسنده کنند.
امروز مسائلِ جامعه‌ی کارگران که صاحبان و ولی‌نعمتان انقلاب هستند در کجای کنشگری جامعه‌ی انقلابی قرار دارد و بقول مجتبی نامخواه؛ "چرا انسانِ انقلابی اینقدر بی‌خیالِ مسائل کارگران شده است؟!"]
حال، پس از چند ماه و در آغاز بهمن ماه ۱۴۰۱ شاهد هستیم که خط‌به‌خط آن یادداشت به وقوع پیوسته و به نقل از رسانهی ناطق‌نیوز، ۳۰۰ کارگر شهرداری یاسوج به خاطر 5 ماه حقوق معوقه‌ی خود، دست از کار کشیده و با تجمع در مقابل استانداری تلاش دارند حقوق پایمال شده‌ی خود را به یادِ اصحاب قدرت در استان بیاورند.
همزمان شاهد تک و پاتک‌های زرگری و فرسایشی میان شهرداری و شورای شهر یاسوج هستیم و همین امروز دیدیم که پنج نفر از اعضای این شورا با عدم حضور در جلسه‌ای که باید به سوال از شهردار و بررسی دفترچه عوارض شهرداری طی سال ۱۴۰۲ می‌پرداخت آن جلسه را از رسمیت انداختند.
در فیلمی که رسانهی ناطق‌نیوز از تجمع این کارگران شریف منتشر کرده کارگران به صراحت می‌گویند که اعضای شورای شهر فعلا با ما کاری ندارند اما در سال آینده و به هنگام انتخابات سراغمان را خواهند گرفت.
من بعنوان یک شهروند هیچ امید و حرفی با اعضای این شورا (که بخاطر عملکرد ضعیفشان، اکراه دارم پسوند اسلامی را به آن بچسبانم) و شهردار و حامیان و پروپاگاندای رسانه‌ایشان و همچنین تشکل‌های دانشجویی و مدیرکل تامین اجتماعی و مسئولین خانه‌ی کارگر و امثالهم ندارم، بلکه روی سخنم با نهادهای نظارتی است که نمی‌دانم حواسشان به این ابتذال هست یا نه.
آقایان نهادهای نظارتی در استان کهگیلویه و بویراحمد؛ امروز "جهاد تبیین" یعنی اینکه شما بتوانید با احقاقِ حقوق امثال این کارگران شریف در بُعد نظارتی، یک صورتِ عملی از کارآمدی نظام اسلامی را به منصه‌ی ظهور رسانید و آن جماعتی را که حضور "جمهور" را فقط برای شب انتخابات و راهپیمایی‌ها می‌خواهد بر سر جای خود بنشانید.
آقایان نهادهای نظارتی؛ این روزها اکثر مسئولین برای عقب نماندن از قافله‌ی نمایش در لفظ، از "جنگ شناختی دشمن" می‌گویند، حال سوال این است که مگر دشمن فقط محدود به آن سوی مرزهاست؟
مگر دشمن فقط محدود به آنانی‌ست که خیابان را می‌بندند و خون می‌ریزند و امنیت را بر هم می‌زنند؟
مگر دشمن فقط سلطان سکه است؟
اگر پاسختان مثبت است که دیگر حرفی نمی‌ماند. اما اگر پاسخ منفی‌ست پس با این جماعتی که در کسوت مسئول و کارگزار اینگونه کارآمدی نظام اسلامی را به چالش می‌کشند و با ناامید کردن مردم از احقاق حقوقشان به تشویش اذهان عموم می‌پردازند و به ریش ملت می‌خندند، می‌خواهید چه کنید؟!
آقایان؛ روز کارگر دقیقا همین امروز است و تجلیل شما از جامعه‌ی کارگری باید در این میدان خود را نشان دهد.
همین و تمام..
[اگر کاریکاتور را تصویری نامتوازن برای تبدیل شدن یک چیز به هرآنچه غیر از حقیقتِ خودش بدانیم، و اگر نگاهِ فانتزی را نگاهی شیک و اتوکشیده برای کاربردی غیرعملیاتی در یک موضوع بدانیم، باید گفت در شرایطی هستیم که یکی از کاریکاتوری‌ترین و فانتزی‌ترین نگاه‌ها را به کارگر و روزِ منتسب به او مشاهده می‌کنیم.
امروز ۱۱ اردیبهشت و روز کارگر بود. روزی که بقول امیر خراسانی؛ "فرصتی‌ست برای ضدِکارگری‌ترین افراد و نهادها تا درباره‌ی اهمیتِ کارگران، پیام تبریک صادر کنند!"
این روز در استان کهگیلویه و بویراحمد با چند حرکتِ نمادین پشت سر گذاشته شد که یکی از درشت‌ترینِ آن‌ها عیادت مدیرکل و مدیر درمان تامین اجتماعی استان به همراه مسئولان خانه‌ی کارگر از بیماران بستری شده در بیمارستان شهدای گمنام یاسوج و اهدای شاخه‌ی گل به آنان و به کارگران شاغل در این بیمارستان بود!
در همان پایتخت هم برجسته‌ترین برنامه این بود که با دعوت از طیفی از کارگران و برگزاری مراسمی به این مناسبت، مسئولان شهرداری برای همدلی و همراهی با جامعه‌ی کارگری لطف نموده و روپوش کارگری بر تن کرده و با نشستن در ردیف جلو، توسط یک نوار آبی‌رنگ، خط مرزی خود را با این بخش از جامعه‌ای که در پشت سرشان نشسته بودند، مشخص نمودند.
همیشه همین است. همین‌قدر شیک و فانتزی. دیگر کسی نمی‌گوید که چرا جامعه‌ی متکثر کارگری را در خوشبینانه‌ترین حالت، اینقدر شُسته- رُفته و محدود نشان می‌دهند!
پس سهمِ آن طیفی که زیر پوستِ شهر به بیگاری مشغولند و مطلقا دیده نمی‌شوند در کجای این روز قرار دارد؟
در استان کهگیلویه و بویراحمد بخش زیادی از جامعه‌ی کارگری را زنان و دختران تشکیل می‌دهند. زنان و دخترانی که مطلقا در حساب و کتاب‌های این روز به حساب نمی‌آیند و برای چِندرغاز ناچارند در بدترین شرایط کار کنند و جیکشان هم درنیاید. زنان و دخترانی که از حقوق، ساعاتِ کاری، بیمه، مزایا، ارتقا، احترام، حفظ شأن و خیلی از استانداردهای دیگر مطابق با قانون کار بهره‌ای ندارند و باید آرام و سر به زیر به همان حداقل‌ها بسنده کنند.
امروز مسائلِ جامعه‌ی کارگران که صاحبان و ولی‌نعمتان انقلاب هستند در کجای کنشگری جامعه‌ی انقلابی قرار دارد و بقول مجتبی نامخواه؛ "چرا انسانِ انقلابی اینقدر بی‌خیالِ مسائل کارگران شده است؟!"]
حال، پس از چند ماه و در آغاز بهمن ماه ۱۴۰۱ شاهد هستیم که خط‌به‌خط آن یادداشت به وقوع پیوسته و به نقل از رسانهی ناطق‌نیوز، ۳۰۰ کارگر شهرداری یاسوج به خاطر 5 ماه حقوق معوقه‌ی خود، دست از کار کشیده و با تجمع در مقابل استانداری تلاش دارند حقوق پایمال شده‌ی خود را به یادِ اصحاب قدرت در استان بیاورند.
همزمان شاهد تک و پاتک‌های زرگری و فرسایشی میان شهرداری و شورای شهر یاسوج هستیم و همین امروز دیدیم که پنج نفر از اعضای این شورا با عدم حضور در جلسه‌ای که باید به سوال از شهردار و بررسی دفترچه عوارض شهرداری طی سال ۱۴۰۲ می‌پرداخت آن جلسه را از رسمیت انداختند.
در فیلمی که رسانهی ناطق‌نیوز از تجمع این کارگران شریف منتشر کرده کارگران به صراحت می‌گویند که اعضای شورای شهر فعلا با ما کاری ندارند اما در سال آینده و به هنگام انتخابات سراغمان را خواهند گرفت.
من بعنوان یک شهروند هیچ امید و حرفی با اعضای این شورا (که بخاطر عملکرد ضعیفشان، اکراه دارم پسوند اسلامی را به آن بچسبانم) و شهردار و حامیان و پروپاگاندای رسانه‌ایشان و همچنین تشکل‌های دانشجویی و مدیرکل تامین اجتماعی و مسئولین خانه‌ی کارگر و امثالهم ندارم، بلکه روی سخنم با نهادهای نظارتی است که نمی‌دانم حواسشان به این ابتذال هست یا نه.
آقایان نهادهای نظارتی در استان کهگیلویه و بویراحمد؛ امروز "جهاد تبیین" یعنی اینکه شما بتوانید با احقاقِ حقوق امثال این کارگران شریف در بُعد نظارتی، یک صورتِ عملی از کارآمدی نظام اسلامی را به منصه‌ی ظهور رسانید و آن جماعتی را که حضور "جمهور" را فقط برای شب انتخابات و راهپیمایی‌ها می‌خواهد بر سر جای خود بنشانید.
آقایان نهادهای نظارتی؛ این روزها اکثر مسئولین برای عقب نماندن از قافله‌ی نمایش در لفظ، از "جنگ شناختی دشمن" می‌گویند، حال سوال این است که مگر دشمن فقط محدود به آن سوی مرزهاست؟
مگر دشمن فقط محدود به آنانی‌ست که خیابان را می‌بندند و خون می‌ریزند و امنیت را بر هم می‌زنند؟
مگر دشمن فقط سلطان سکه است؟
اگر پاسختان مثبت است که دیگر حرفی نمی‌ماند. اما اگر پاسخ منفی‌ست پس با این جماعتی که در کسوت مسئول و کارگزار اینگونه کارآمدی نظام اسلامی را به چالش می‌کشند و با ناامید کردن مردم از احقاق حقوقشان به تشویش اذهان عموم می‌پردازند و به ریش ملت می‌خندند، می‌خواهید چه کنید؟!
آقایان؛ روز کارگر دقیقا همین امروز است و تجلیل شما از جامعه‌ی کارگری باید در این میدان خود را نشان دهد.
همین و تمام..
