فامیل‌سالاری یا شایسته‌سالاری؟

کبنا ؛محمدرضا خباز نماینده ادوار مجلس در مطلبی برای آرمان ملی نوشت: در یک هفته‌ای که مذاکره پیرامون تائید صلاحیت‌های وزرای دوره سیزدهم در مجلس مطرح بود،چندان شفاف نبود اکثرنمایندگان موافق صحبت می‌کنند یا مخالف! آنقدر مبهم حرف می‌زدند که با اینکه چهار دوره در مجلس بودم، نمی‌توانستم تشخیص دهم که گوینده موافق است یا مخالف و فقط ازطریق زیرنویس نام وعنوان موافق یا مخالفی که در تلویزیون درج می‌شد، متوجه می‌شدم. حرف‌ها به‌قدری دوپهلو که نه، چندپهلو بود که نشان می‌داد هم می‌خواهند حرف بزنند که حرفشان پخش شود وهم چیزی نگویند که به مذاق دولت خوش نیاید. همانجا پیش‌بینی کردم به شش ماه نخواهد رسید که انتقادات و اعتراضات همین نمایندگان شروع خواهد شد. چون این دولت از روش‌های غیرمعمول استفاده خواهد کرد و سروصدای نمایندگان بلند خواهد شد. الان به شش ماه نرسیده بلکه ظرف سه ماه شاهد تذکرات نمایندگان نسبت به دولت و به‌ویژه نسبت به انتصاب های فامیلی، دامادسالاری، قوم و خویش‌سالاری و خویشاوندسالاری که جای شایسته‌سالاری را گرفته، هستیم. در برهه مبارزات انتخاباتی، آقای رئیس‌جمهور و برخی از کاندیداهای دیگر ریاست‌جمهوری که الان در دولت هستند، حرف‌هایی زدند و قول‌هایی به مردم دادند. به یاد دارم قاضی‌زاده هاشمی وعده داد دولت مستقر ظرف سه روز مشکل بورس را حل می‌کند! یا مملکت‌داری بلد نیستند یا به مسائل اقتصادی واقف نیستند. آنچه به قول قدیمی‌ها قوز بالا قوزاست، انتصاب‌های فامیلی، جناحی و گروهی است. درحالی‌که می‌گفتند ما از همه شخصیت‌ها و افراد فرهیخته توانمند استفاده می‌کنیم تا دولت مردمی و قوی تشکیل شود. اما می‌بینیم که دولت مردمی به دولت فامیلی تبدیل شده به‌ویژه دامادپروری و دامادسالاری که جای شایسته‌سالاری را گرفته. این نحوه انتصاب‌ها نشان‌دهنده این امراست که هیچ برنامه‌ای مدونی برای حل مشکلات وجود ندارد. از آنجا که اهل پیگیری و علاقه‌مندم برنامه راهگشایی در بعد اقتصادی ارائه شود، تاکنون برنامه‌ای ندیده‌ام. بیشترین امری که نمایندگان را ناراحت کرده، تورم افسارگسیخته است که شرایط اقتصادی را نسبت به سه ماه گذشته نابسامان‌تر کرده و دورنمای آینده هم چندان رشن نیست و مهمتر از همه اختلاف نظری که بین تیم اقتصادی دولت وجود دارد، درحالی که تیم اقتصادی از نظر نگاه اقتصادی باید حتما یکدست باشد. در فاصله دو سفر رئیس‌جمهور به سیستان و بلوچستان شاهدیم که هیچ اقدامی نشده چون درآمد نداریم و به جای اینکه روی منابع جدید درآمدی تمرکز کنند و برای آنها کاری انجام دهند، به اینکه تیم خودشان را بی‌توجه به آنکه تخصص دارند یا ندارند، مشغولند. باید نشست و غصه خورد که چرا فرصتی که در اختیار دارند را از دست می‌دهندو افراد صفر کیلومتر می‌آورند که طبیعتا از عهده کارهای سنگین برنیامده و دودش هم به چشم همین ملتی خواهد رفت که منتظرند و آرزو دارند اتفاق خوبی بیفتد.