برای سجاد رزمجو نوای ماندگار

کبنا ؛عظیم یوسفی - استاد دانشگاه؛ آری تو رفته‌ای اما تا همیشه هستی چون «تنها صداست که می‌ماند»
 گاهی مرگ، غریبانه‌ترین موسیقی‌اش را برای زیباترین صدا می‌نوازد.
 نمی‌دانم کی آمدی اما می دانم که این پاییز فصل پر کشیدنت نبود.
 زبان به واژه‌ی مرگت نمی‌توان گشود که این واژه هرگز به باور هیچ یک از دوستدارانت نمی‌گنجد
با خلق این همه زیبایی و نواهای ماندگار.
همتبارانت هرگز فراموش نمی‌کنند که با صدای شادی بخش و ماندگارت مدام نشاط زندگی را در عمق جانشان تازه نگه می‌داشتی.
خداحافظ ای اسطوره‌ی صدا خداحافظ!
شعر بودی و موسیقی
نگاه بودی و نظر....
و هرگز فراموش نمی‌کنیم فراترین هنرت که مردمی‌ترین بودی.
«دردی ست غیر مُردن کان را دوا نباشد»
و دیروز با تمام فراز و فرودش واپسین روزِ زندگانیش بود.حیاتِ والا و شگفت انگیزِ هنرمندی شاید نادر و کم نظیر که به پایان رسید و یادگارهای او با نواهای ماندگارش برای همیشه در گوش دوستدارانش طنین انداز خواهد بود.



هنرمندی که در نوا و نغمه‌اش، سوز درون شعله می‌کشید و با نوای کم نظیرش صدها قافله دل همراهی می‌نمود...
کسی که رسالت هنریش به بهترین شکل ممکن نه به انجام که به پایان رسید و تا عمر موسیقی هست از حافظه‌ی تاریخی مردم این خطه از ایران زمین برون نخواهد رفت....
 هنرمندی که پیش از این با مردم بود و بعد از این نیز، با آوازش در گوش جان دوستدارانش نفس می‌کشد و سرود عشق می‌خواند.
 بدرود آوای عاشقانه‌های لری!! بدرود...
 روانت مینوی و راهت پر نور باد....
که تنها صداست که می‌ماند.
 دل‌های دوستدارانت با تمام وجود غمگینند...
محبوب قلب‌های بویراحمد!!
 شاید جسم تو دیگر بین ما نباشد، اما آثارت، صدایت، نواهای غمگنانه‌ات و ضرب آهنگ‌های شیرین و شادی بخشت تا ابد در کنارمان رژه می‌روند.
 آوازت را زمزمه خواهند کرد و تصویرت با هزاران یادبودت در یادها ماندگار خواهد بود برای همیشه و تا ابد ....
تو از آن مردم بودی برای مردم خواندی و در بین مردم بارها و بارها ایستادی و سرود عشق و شادی سر دادی.
 هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق...
خداحافظ ای اسطوره‌ی صدا
چه روزها و چه لحظه‌هایی که با صدای عاشقانه‌ات سپری شد در هجوم غم‌ها و خیل شادی‌ها.
آه ه ه ه!!
چه اندوه عظیمی به دلمان چنگ زده است
روحت شاد و یادت تا همیشه ماندگار ...